Jerzy Pomianowski. Polak - ochotnik

Wyjechał w 1968 roku, jak tysiące innych opuszczających wówczas kraj z własnej woli lub pod przymusem. Powrócił po latach i deklaruje się Polakiem z wyboru. Jerzy Pomianowski urodził się w Łodzi w 1921 roku. Ukończył Wydział Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Po wybuchu wojny trafił do ZSRR. Początkowo pracował tam w kopalni, potem odbył studia medyczne w Moskwie. Po powrocie do Polski pracował kolejno w Ministerstwie Zdrowia, redakcji "Nowej Kultury", w Teatrze Narodowym jako kierownik literacki i w Zespole Filmowym "Syrena". Wykładał na Wydziale Dziennikarskim UW. Po opuszczeniu kraju osiadł w Włoszech. Był tam wykładowcą w Akademii Sztuki Dramatycznej w Rzymie i profesorem polonistyki na Uniwersytecie w Bari, a następnie w Pizie. Jest autorem sztuk dramatycznych, opublikował wiele prac z dziedziny teatru i literatury. Dużą popularność przyniosły mu tłumaczenia na język polski dzieł Babla, Tołstoja, Czechowa, Bułhakowa, Szwarca, Sołżenicyna, Sacharowa, Hellera, Szałamowa. Dokonał także włoskich przekładów utworów Aleksandra Fredry i Karola Wojtyły. W filmie opowiada o swym życiu i o wybitnych ludziach, których dane mu było poznać. Wspomina dzieciństwo w Łodzi, fascynację Mieczysławem Jastrunem i Tadeuszem Kotarbińskim, bliskie kontakty ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem i Witoldem Gombrowiczem. Mówi o pobycie w ZSRR i spotkaniach z Eugeniuszem Szwarcem i Anną Achmatową, o swej pracy naukowej i translatorskiej we Włoszech. W "Postscriptum" do filmu, nakręconym w Krakowie dwa lata po powrocie Jerzego Pomianowskiego do Polski, opowiada o swym nowym życiu w ojczyźnie z wyboru.