Jest mi lekko

Nie pierwszy to fabularny film Janusza Kidawy, w którym widać dokumentalny rodowód reżysera, dość przypomnieć głośny, nagrodzony na festiwalach w Gdańsku i San Remo "Grzeszny żywot Franciszka Buły". Chyba najmocniejszą stroną tego filmu jest znakomicie naszkicowane tło społeczne, autentyczne typy ludzkie. Prawdziwym majstersztykiem są sceny obrazujące działalność "cudotwórcy", nocne rozmowy chorych, seanse uzdrowicielskie. Do wielu ról reżyser zaangażował tzw. naturszczyków. Scenariusz na podstawie własnego słuchowiska radiowego napisał Andrzej Mularczyk pisarz i scenarzysta, który również "wyrósł" z reportażu i dokumentu. Młody, ciężko chory chłopak ucieka ze szpitala - umieralni. W pociągu, w drodze do genialnego uzdrowiciela leczącego dotykiem i sugestią, Marcin spotyka samotną, zagubioną w życiu dziewczynę. Renata jest studentką, jedzie właśnie na daczę pana docenta "po zaliczenie". Oboje podświadomie szukają autentycznej przyjaźni, miłości, buntują się przeciw moralnej degradacji otoczenia. Renata postanawia towarzyszyć Marcinowi, razem odwiedzają "doktora", uczestniczą w zbiorowym seansie bioenergoterapeutycznym. Po spotkaniu z uzdrowicielem pacjenci powtarzają "jest mi lekko..." Może nie są wyleczeni, ale na pewno inaczej patrzą na świat, potrafią wyjść poza krąg wyłącznie własnych spraw, poświęcić coś dla innych. I rzeczywiście jest im wtedy lżej. JEST MI LEKKO Film obyczajowy, 68 min, TVP 1982 Reżyseria: Janusz Kidawa Scenariusz: Andrzej Mularczyk Występują: Renata Zarębska, Piotr Probosz, Leon Niemczyk i inni