John F. Kennedy - anatomia spisku

Śmierć JFK 23 listopada 1963 r. w Dallas to jednocześnie narodziny jednej z największych amerykańskich tajemnic. Nie wszyscy bowiem uwierzyli w raport tzw. Komisji Warrena, który na podstawie wyników śledztwa FBI ustaliła, że winnym zamachu był działający samotnie Lee Harvey Oswald, zastrzelony wkrótce po ujęciu przez Jacka Ruby'ego. Czterdzieści lat zadania rozwiązania zagadki morderstwa JFK podjęli się francuscy dokumentaliści. Dotarli do byłych funkcjonariuszy służb federalnych, policjantów oraz świadków wydarzeń z Dealey Plaza. Na podstawie ich relacji wyłania się nowy obraz tragedii. Podczas śledztwa FBI popełniła wiele błędów, które następnie skrzętnie maskowano. Zignorowano zeznania niektórych świadków przeczące tezie, że strzelec był jeden. Na podstawie przeprowadzonej niedbale analizy balistycznej przyjęto, iż ten sam pocisk, który zabił Kennedy'ego, ranił potem Connally'ego - na podstawie tego nieprawdopodobnego założenia narodziła się teoria tzw. magicznego pocisku. Nie wszyscy jednak są skłonni uwierzyć, że agenci FBI się pomylili. Wielu badaczy tamtej tragedii wierzy w spisek wymierzony przeciw JFK. Jednym z wynajętych przez tajemniczą grupę wrogą prezydentowi zabójców miał być Malcolm Everett Wallace. Oskarżony kilkakrotnie o łamanie prawa, w tym morderstwa, wolność zawdzięczał protekcji LBJ - Lyncolna Bainesa Johnsona, wiceprezydenta w administracji Kennedy'ego. Przyszły trzydziesty szósty prezydent USA miał stać na czele spisku teksaskich milionerów branży paliwowej. Jak zeznaje jego były współpracownik zagrożona działaniami JFK grupa zdecydowała się na wynajęcie płatnych zabójców i usunięcie przeszkody stojącej na drodze do jeszcze większych wpływów i bogactwa.