Joseph Andrews

Tony Richardson ekranizuje powieść Henry'ego Fieldinga. Niegdysiejszy przywódca "Młodych Gniewnych" brytyjskiego kina, po raz drugi w swojej karierze sięga po tekst XVIII-wiecznego klasyka i opowiada pikantną awanturniczą historię o źle urodzonym młodzieńcu, który jest zbyt przystojny, by ujść uwadze kobiet. Akcja toczy się w XVIII-wiecznej Anglii. Joseph Andrews (Peter Firth) jest sympatycznym i pobożnym plebejuszem, protegowanym pastora Adamsa, który pokłada w inteligentnym i zacnym młodzieńcu wielkie nadzieje. Joseph jest także niezwykle przystojny. Uroda zdobywa mu serce wiejskiej dziewczyny, Fanny Goodwill, ale zwraca także uwagę zepsutej i znudzonej swoim otyłym mężem lady Booby (Ann-Margret). Arystokratka najmuje bohatera na służącego, aby ułatwić sobie uwiedzenie młodzieńca. Okazja nadarza się w czasie wyjazdu do wód. Sir Thomas Booby tonie podczas kąpieli w łaźni. Świeżo upieczona wdowa, która ani myśli o pogrążaniu się w żałobie, natychmiast przystępuje do działania. Jej zaloty napotykają jednak zdecydowany opór Josepha, który kocha Fanny, a poza tym uważa cudzołóstwo za ciężki grzech. Rozwścieczona lady Booby przegania służącego. Joseph musi wracać z kurortu na piechotę; po drodze zostaje napadnięty i dosłownie ogołocony ze wszystkiego, włącznie z ubraniem. Ta przygoda to dopiero początek perypetii i przeszkód, które piętrzą się przed młodym bohaterem, chcącym połączyć się ze swoją ukochaną Fanny. "Joseph Andrews" to drugi film, w którym Tony Richardson ekranizuje prozę Henry'ego Fieldinga. Pierwszym był nagrodzony 4 Oscarami (w tym za reżyserię i najlepszą produkcję) "Tom Jones" z 1963 - jeden z największych sukcesów w karierze Richardsona, reżysera, który w latach 60. należał do duchowych przywódców rewolucji w brytyjskim kinie - ruchu "Młodych Gniewnych". W 14 lat po filmie "Tom Jones" Richardson wziął na warsztat inną XVIII-wieczną powieść - "Joseph Andrews".