Kapyong

24 kwietnia 1951 roku po rozgromieniu wojsk południowo-koreańskich Chińska Ochotnicza Armia Komunistyczna odepchnęła siły przeciwnika po linie wojsk australijskich i kanadyjskich ciągle okopujących się na tyłach, 39 kilometrów od linii frontu. Tutaj, czasami zaledwie na odległość bagnetu i często w kompletnych ciemnościach odbywały się indywidualne, pojedyncze starcia między siłami wojskowymi supermocarstwa z jednej strony i grupkami żołnierzy różnej narodowości z drugiej. Walczyli o przejęcie doliny, na starym, tradycyjnym szlaku natarcia na drodze do Seulu. Przegrana oznaczała utratę władzy nad całą południową stolicą i przegraną całej wojny. Wojska Narodów Zjednoczonych miały militarną przewagę i wsparcie artylerii, Chińczycy polegali na licznych i oddanych członkach swojej armii. W rezultacie młodzi mężczyźni z obydwu stron prowadzili walkę na poziomie osobistych starć. Bitwa pod Kapyong stała się punktem zwrotnym Piątej Chińskiej Ofensywy tej koreańskiej wiosny. Chińczykom nie udało się zwyciężyć i zostali zmuszeni do negocjacji. W przypadku ich zwycięstwa, miażdżąca klęska USA mogłaby stać się punktem zapalnym, prowadzącym do nuklearnego holocaustu w Azji i trzeciej wojny światowej.