Każde dotknięcie zostawia ślad - Alina Szapocznikow

"Lubię pracować w materiałach, w których każde dotknięcie zostawia ślad" - mówiła Alina Szapocznikow. "Fizyczny kontakt z materią daje mi uczucie przekazywania siebie rzeźbie". Alina Szapocznikow (1926 - 1973) pozostawiła po sobie nie tylko niezwykłe rzeźby, ale także działającą na wyobraźnię legendę: pięknej utalentowanej artystki, naznaczonej cierpieniem - pobytem w gettach i obozach koncentracyjnych, śmiertelną chorobą nowotworową. W filmowym portrecie Aliny Szapocznikow autorki starają się zajrzeć pod powierzchnię legendy, by przybliżyć jej osobę, stosunek do życia, także tego codziennego, do ludzi, historii i oczywiście sztuki. Dotarły do bliskich artystce osób, polskich i francuskich wybitnych artystów i twórców kultury, uczestników życia artystycznego. Przyjaciele nie tylko wspominają artystkę, ale także w bardzo osobisty i emocjonalny sposób interpretują jej twórczość, noszącą cechy autobiograficzne. Reżyser Andrzej Wajda wspomina jej wyjazd w 1963 roku na stałe z Warszawy do Paryża w poszukiwaniu nowych materiałów dla rzeźb, jej odwagę i pasję eksperymentowania. Szapocznikow w latach 60. ubiegłego wieku stworzyła serie rzeźb z wykorzystaniem odlewów fragmentów ciała w barwnym poliestrze. Co także niezwykłe - samodzielnie wykonywała odlewy ciała własnego i zaprzyjaźnionych osób. Francuska artystka Annette Messager, wspomina, że pięknej rzeźbiarce, tworzącej tak osobistą intymną sztukę, trudno było się przebić w ówczesnym zmaskulinizowanym środowisku francuskich artystów z kręgu Nowego Realizmu. Alina Szapocznikow nigdy nie opowiadała przyjaciołom o swojej wojennej młodości, jednak pod koniec życia stworzyła serie rzeźb, w których nawiązywała do Holocaustu. "Być może trudne wspomnienia powróciły pod wpływem choroby" - zastanawiają się jej przyjaciele. Annette Messager zaznacza: "chociaż jej sztuka porusza tematykę śmierci, to jednocześnie igra z nią. W języku francuskim mamy wyrażenie faire la nique a la mort, kpić ze śmierci, być ponad. I w twórczości i w życiu Alina taka właśnie była". Film pokazuje zarówno wyjątkową osobowość artystki, jak i wybitną twórczość - rzeźby piękne i niepokojące swoją biologiczną i "barokową" formą. Formą "wokół której można tańczyć" według słów samej artystki. Prace Aliny Szapocznikow niedostatecznie docenione za życia, dziś należą do najbardziej prestiżowych kolekcji na świecie.