Komitet na Piwnej

Wprowadzenie stanu wojennego w Polsce, 13-go grudnia 1981 r. oznaczało m.in. internowanie kilku tysięcy działaczy Solidarności i intelektualistów stanowiących zaplecze tego ruchu. Ludzi aresztowano w nocy, wielu trafiło do milicyjnych aresztów nawet w pidżamach. Zlokalizowanie zatrzymanych, zebranie ciepłej odzieży i dostarczenie pomocy do obozów i więzień, które nie były zresztą przygotowane na przyjęcie na raz kilku tysięcy osób, stało się nakazem chwili. W Związku Literatów Polskich na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, w kościele akademickim Św. Anny gdzie prowadzono duszpasterstwo środowisk akademickich i twórczych, oraz w kościele Św. Marcina na Piwnej, zaczęli się zbierać ludzie, aby wymieniać informacje. Tworzono listy zatrzymanych, zbierano paczki z rzeczami potrzebnymi zatrzymanym. Gdy siedziba Związku Literatów, wobec perspektywy jego rozwiązania i zamknięcia placówki, okazał się nie najlepszym miejscem dla takieij działalności, zwrócono się o pomoc do klasztoru sióstr franciszkanek i kościoła Św. Marcina. Ulica Piwna stała się ważnym ośrodkiem działalności pomocowej. Za pośrednictwem ks. Józefa Maja z kościoła św. Anny zwrócono się do prymasa z prośbą o ogłoszenie akcji pomocy z udziałem osób świeckich. Już 17 grudnia 1981 r. ks. kardynał Józef Glemp wydał dekret powołujący do życia "Prymasowski Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i Ich Rodzinom". 4 dni później odbyło się zebranie założycielskie komitetu w kościele św. Anny. Określono cele i zadania komitetu, jego strukturę i organizację. Dla większego bezpieczeństwa znano się nawzajem tylko w pojedynczych sekcjach. Pomoc kierowano nie tylko do obozów internowania, ale także do osób, które w stanie wojennym znalazły się w bardzo trudnych warunkach bytowych. Pomoc zagraniczna zaczęła napływać dopiero w lutym 1982 r., wcześniej rozdzielano dary ofiarowane przez samych warszawiaków. Komitet cały czas koordynował akcję pomocową. W jednostkowych wypadkach interweniował też u władz w sprawie zwolnień z internowania. Udało się wejść z posługą kapłańską za mury obozów.