Król Edyp

Polska 1992

Na Teby spada fala nieszczęść, ludność dziesiątkuje zaraza. Edyp, który od wielu lat zasiada na tronie - po zawarciu małżeństwa z Jokastą, wdową po Lajosie - wysyła do wyroczni delfickiej Kreona.

Reżyseria:Laco Adamik

Czas trwania:75 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Teatr/Spektakl teatralny

Król Edyp w telewizji

  • Jan Frycz

    jako Edyp

  • Teresa Budzisz-Krzyżanowska

    jako Jokasta

  • Jerzy Trela

    jako Kreon

  • Jan Peszek

    jako Tyrezjasz

  • Jerzy Nowak

    jako sługa Lajosa

  • Edward Linde-Lubaszenko

    jako posłaniec z Koryntu

  • Laco Adamik

    Reżyseria

  • Mieczysław Orman

    Montaż

  • Witold Woźniak

    Zdjęcia

  • Barbara Kędzierska

    Scenografia

Opis programu

TEATR TELEWIZJI KRÓL EDYP Czas: 62 min, OTV Kraków 1992 Autor: Sofokles Przekład: Kazimierz Morawski Reżyseria i realizacja tv: Laco Adamik Scenografia: Barbara Kędzierska Muzyka: Jerzy Satanowski Występują: Jan Frycz (Edyp), Teresa Budzisz - Krzyżanowska (Jokasta), Jerzy Trela (Kreon), Jan Peszek (Tyrezjasz), Jerzy Nowak (Sługa Lajosa), Edward Linde - Lubaszenko (Posłaniec z Koryntu), Tadeusz Huk (Przewodnik Chóru), Jerzy Grałek, Andrzej Hudzik, Zygmunt Józefczak, Zbigniew Kosowski, Paweł Kruszelnicki, Piotr Skiba (Chór) Jeden z najbardziej istotnych dramatów w dziejach ludzkości, w nowej inscenizacji tv Laco Adamika, ze znakomitą obsadą wybitnych aktorów krakowskich. Sztuka doskonale skomponowana, z poetyckimi dialogami i postaciami o niezwykłej głębi, została uznana przez Arystotelesa w jego "Poetyce" za wzór tragedii doskonałej. I do dziś jest to - obok "Antygony" - najczęściej inscenizowana sztuka z siedmiu tragedii Sofoklesa (496 - 406 p.n.e.), ocalałych z obfitego dorobku greckiego tragediopisarza (ok. 90 tragedii i 30 dramatów satyrowych). "Król Edyp" jest najdoskonalszym kryminałem wszech czasów - twierdziła Dorothy Sayers, angielska pisarka i uczona, autorka historii kryminału i licznych powieści detektywistycznych. Być może, jest pierwszym evergreenem w historii dramatu. Inscenizacja Laco Adamika, jak podkreślano we wszystkich recenzjach popremierowych, była daleka od akademizmu, miała współczesny wymiar i kształt. Opowieść o ludzkich namiętnościach, żądzy władzy i o człowieku złamanym przez los została zrealizowana w nowoczesnych, umownych, monumentalnych dekoracjach, z wykorzystaniem wszystkich możliwości studia w Łęgu - potężne bryły stwarzające iluzję pałacowych murów, z niewielką szczeliną światła w kamiennym horyzoncie, potęgowały ciężką, niepokojącą atmosferę dramatu. Krwawa tragedia, która stała się udziałem Edypa i Jokasty, jego matki - kochanki, realistycznie opisana przez Sofoklesa, została pokazana w sposób naturalistyczny i dość dosłowny.

Powiązane artykuły