Książę

Przemawiając do mieszkańców Krakowa z czerwcu 1999 roku, Jan Paweł II dwukrotnie przypomniał zasługi kardynała Adama Sapiehy dla Diecezji Krakowskiej, Kościoła i narodu polskiego. Nazywając go księciem niezłomnym zachęcał, by często wracać do osoby i dzieła biskupa Sapiehy, tymczasem jest to postać zapomniana, właściwie zupełnie nieistniejąca w świadomości zwłaszcza młodego pokolenia. W pięćdziesiątą rocznicę śmierci tego wyjątkowego duszpasterza, autorzy filmu opowiadają o nim zarazem obszernie i w sposób interesujący, przedstawiając wydarzenia z jego życia - historyczne, ale także anegdotyczne i obrosłe legendą. Archiwalia przeplatają wypowiedziami osób, które go znały. Najmłodszy z siedmiorga dzieci książęcej pary Adama i Jadwigi Sapiehów, z kodeńskiej linii, urodził się 14 maja 1867 roku w Krasiczynie i na chrzcie otrzymał imiona Adam Stefan. Na przyjęcie stanu duchownego zdecydował się późno. Najpierw przez dziesięć lat studiował - w Wiedniu, Innsbrucku, Loure, Krakowie. Studia zakończył w Rzymie doktoratem obojga praw i dokotratem szkoły dyplomacji. Nim się to stało, został przyjęty na trzeci rok Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Sakramet kapłaństwa przyjął z rąk biskupa Jana Kniazia Puzyny 1 października 1893 roku i wkrótce potem został wikariuszem w Jazłowcu w okolicach Buczacza. Podczas epidemii cholery, która nawiedziła tamte tereny, niósł wiernym pomoc z taką ofiarnością, że odtąd mówili o nim "nasze książątko". Taki pozostał do końca swoich dni.