Lenica

"Lubię, kiedy życie mnie zaskakuje - mówił w rozmowie z "Rzeczpospolitą" Jan Lenica, grafik, malarz, filmowiec. - A poza tym jestem przesądny, boję się mówić o czymś, czego jeszcze nie zacząłem robić. Żeby nie zapeszyć". Długa lista dokonań twórcy i sukcesów artystycznych zdaje się potwierdzać słuszność takiego stanowiska. Jan Lenica, syn Alfreda, znakomitego malarza, jednego z twórców abstrakcjonizmu, ukończył średnią szkołę muzyczną w klasie fortepianu, a następnie studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Terminował też u ojca, w jego malarskiej pracowni. Debiutował skromnie rysunkami satyrycznymi w tygodniku "Szpilki". Światowy rozgłos przyniósł mu plakat - był jednym z twórców odnoszącej triumfy polskiej szkoły plakatu. Już w 1966 roku zdobył złoty medal na pierwszym Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie, za plakat do opery "Wozzeck" Berga. Razem zaprojektował ich przeszło dwieście. Kolejnym polem działalności Lenicy - artysty multimedialnego - jest film. Za pierwszy obraz animowany "Był sobie raz... ", zrealizowany wspólnie z Walerianem Borowczykiem w 1957 roku, został uhonorowany Srebrnym Lwem na Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Krótkometrażowych w Wenecji. Ponadto bohater filmu zajmuje się grafiką książkową, projektowaniem scenografii i kostiumów do przedstawień operowych. Swoimi doświadczeniami dzielił się z młodymi twórcami: wykładał między innymi w Center for the Visual Arts Uniwersytetu Harvarda w Stanach Zjednoczonych, w Wyższej Szkole Filmowej w Kassel i w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. W połowie lat sześćdziesiątych wyjechał z kraju. Obecnie mieszka w Paryżu i Berlinie.