Liturgia z sanktuarium w Krynoczce

Krynoczka - miejsce, w którym wiele osób doznało i doznaje łaski cudownego uzdrowienia. Ludzie mówią o laskach i kulach zostawianych przez uzdrawianych przy źródle. Wszyscy, którzy tam przybywają, obmywają się wodą ze źródła, a płótno, którym się wycierają, zostawiają obok źródła. Istnieją przekazy - informuje o. Bazyli - że w tym miejscu już na początku XIII wieku mnisi z Kijowsko - Pieczerskiej Ławry chronili się przed Tatarami. Przystań znaleźli wśród lasów i mokradeł. Mieli tu swoje pustelnie. Źródła pisane nie są dla tego miejsca łaskawe. Te, które znamy, pochodzą dopiero z XIX wieku. Mówią one, że cerkiew św. Braci Machabeuszy, stojąca na środku uroczyska, została zbudowana w 1848 roku za czasów o. Parfiena Bazylewskiego ze składek wiernych. Pątnik z Petersburga, Krestowski, w tomie siódmym "Białowieskaja Puszcza - putiewyje zamietki" zauważa w 1872 roku, że stała tu już cerkiew, a koło źródła z cudowną wodą znajdowało się wiele krzyży. Źródło przykrywał daszek zwieńczony krzyżem, wsparty na czterech słupach, prowadziły do niego drewniane kładki, ułożone w formie mostu. W latach dwudziestych ubiegłego wieku na miejscu kładki usypano z piasku groblę. Trudne czasy dla sanktuarium Krynoczka pojawiły się po II wojnie światowej. Znalazła się ona bowiem na terenie jednostki wojskowej utworzonej w Hajnówce. W 1955 roku wojsko zaproponowało, by cerkiew przenieść bliżej Dubin, pod Lipiny, a świętą wodę przepompować w to miejsce mechanicznie. O. Antoni Gołub, który w latach 1945 - 1964 służył w Dubinach, był przeciwnikiem takiego projektu. Cichym zwolennikiem pozostawienia wszystkiego na miejscu był również dowódca jednostki wojskowej w Hajnówce, Michał Pasieka, moskwianin. Ostatecznie miejsce to postanowiono ogrodzić drutem kolczastym, a klucze do bramy w ogrodzeniu posiadała jednostka wojskowa. I ona prowadziła nadzór nad świątynią. Mimo tego i tak były w latach 1957 - 1989 włamania. Dwie ikony skradziono, wiele zniszczono. Żeby za czasów Polski Ludowej wejść na Krynoczkę, za każdym razem duchowny musiał prosić wojsko o pozwolenie i klucze do bramy. Wojsko wydało w 1965 roku zgodę na dobudowanie sporego zadaszenia przy wejściu do cerkwi. Zastrzegło jednak, że po każdym nabożeństwie ma ono być demontowane. Tak czyniono przez kilka lat. Ale w 1969 roku, w czasie remontu cerkwi, ganek oszalowano i taki stoi do dziś. Wtedy wstawiono również do cerkwi nowy ikonostas, który na wzór pierwszego wykonał Mikołaj Czylej z Dubin. Po upadku PRL - u cerkiew znów otrzymała swobodny dostęp do świętego miejsca. W 1991 roku cerkiew wydłużono z drugiej strony - dobudowano część ołtarzową. Liturgie święte są sprawowane w Krynoczce kilka razy do roku. Najwięcej pielgrzymów przybywa tam w trzeci dzień święta Zesłania Św. Ducha na Apostołów. W programie retransmisja fragmentów świątecznej liturgii i felietonów przybliżających historię i znaczenie tego miejsca.