Lunapark

Film pozbawiony jest jednoznacznej anegdoty. Zarówno efekty dźwiękowe,jak i obrazy wspomagane wielojęzycznym napisem lunapark i zmieniające się jak w kalejdoskopie kojarzą się w wyobraźni odbiorcy ze strzelnica, w której cele przypominają kształtem plastycznym ludzka sylwetkę. Skoczne ludowe melodie zestawione z odgłosami strzałów wywołują kontrast, staja się środkiem ekspresji. Umiejętności strzelców doprowadzają do zlikwidowania przeciwników. Następuje koniec lunaparkowej zabawy, zacieranie śladów, wyrównywanie terenu. Spod pokładów nawarstwionej ziemi (historii) wydobywają się na powierzchnię wcześniej oglądane cele. Przybierają kształt sylwetek ludzkich, ożywają barwa. Obrazowi temu towarzyszy muzyczne memento - zawodzenie pełne żalu. Zarówno w obrazie, jak i w warstwie muzycznej współtworzącej film funkcjonuje wiele symboli, stad próba jednoznacznego odczytania stanowiłaby uproszczenie w jego odbiorze.