Mademoiselle Chambon
Francja 2009
Jean wiedzie spokojne życie u boku kochającej żony i synka. Wydaje się szczęśliwym człowiekiem. Wszystko jednak zmienia się, gdy pewnego dnia poznaje nauczycielkę syna, piękną Véronique Chambon.
Reżyseria:Stéphane Brizé
Czas trwania:101 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat obyczajowy
Galeria
Vincent Lindon
jako Jean
Sandrine Kiberlain
jako Véronique Chambon
Aure Atika
jako Anne-Marie
Jean-Marc Thibault
jako ojciec Jeana
Arthur Le Houérou
jako Jérémy
Michelle Goddet
jako dyrektorka szkoły
Laurence Guérault
Drugi reżyser
Emile Louis
Drugi reżyser
Antoine Héberlé
Zdjęcia
Stéphane Brizé
Reżyser
Anne Klotz
Montaż
Ange Ghinozzi
Muzyka
Opis programu
Nagrodzona Cezarem, wzruszająca opowieść o zakazanej miłości, jaka rodzi się pomiędzy piękną nauczycielką a ojcem jej ucznia. Robotnik budowlany Jean (Vincent Lindon) wiedzie proste, spokojne życie u boku kochającej żony (Aure Atika) i synka. Wydaje się szczęśliwym i spełnionym człowiekiem. Wszystko jednak zmienia się, kiedy pewnego dnia poznaje nauczycielkę swojego syna, zjawiskową Véronique Chambon (Sandrine Kiberlain). Budzą się w nim gwałtowne uczucia, których nie potrafi w sobie stłumić. Kobieta wydaje się je odwzajemniać. Oboje, zdając sobie sprawę z grożących konsekwencji, usiłują zwalczyć rodzącą się między nimi miłość. Subtelny dramat o narodzinach niemożliwej do spełnienia miłości, oparty na tak samo zatytułowanej powieści Erica Holdera. Film w reżyserii Stéphane'a Brizé (Le bleu de villes, Je ne suis pas la pour etre aimé - nominacja do Złotej Muszli), który jest również, obok Florence Vignon (Le bleu de villes), współautorem uhonorowanego Cezarem scenariusza. Znakomite kreacje aktorskie stworzyły w nim wielokrotnie nagradzana Sandrine Kiberlain (Mieć albo nie mieć, Na sprzedaż, Betty Fisher i inne historie) i Aure Atika (W rytmie serca, OSS 117 - Kair, gniazdo szpiegów). Obydwie zdobyły za swoje role nominacje do Cezara. Jako Jean wystąpił charyzmatyczny Vincent Lindon (Chaos, Ci, którzy zostaną, Witamy). Zdjęcia do filmu powstały w Marsylii, a ich twórcą był Antoine Héberlé (Pod piaskiem, Paradise Now, Ostatni przystanek 174). Obraz zebrał dobre recenzje i był porównywany przez krytyków do dzieł Erica Rohmera.