Magia muzyki

Shout, USA 1991

Teksas, pierwsza połowa lat 50. Zamieszany w zabójstwo Jack Cabe znajduje schronienie w ośrodku wychowawczym dla chłopców. Surowy dyrektor placówki angażuje go jako nauczyciela muzyki.

Reżyseria:Jeffrey Hornaday

Czas trwania:95 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Komedia muzyczna

Magia muzyki w telewizji

  • John Travolta

    jako Jack Cabe

  • James Walters

    jako Jesse Tucker

  • Heather Graham

    jako Sara Benedict

  • Richard Jordan

    jako Eugene Benedict

  • Linda Fiorentino

    jako Molly

  • Scott Coffey

    jako Bradley

  • Joe Gayton

    Scenariusz

  • Jeffrey Hornaday

    Reżyseria

  • Seth Flaum

    Montaż

  • Robert Brinkman

    Zdjęcia

  • Randy Edelman

    Muzyka

  • Karyn Rachtman

    Muzyka

Opis programu

Reżyserski debiut Jeffreya Hornadaya, choreografa, który opracowywał układy taneczne m.in. do "Flashdance", "A Chorus Line", "Tango i Cash" czy "Dicka Tracy". W "Magii muzyki" też pojawiły się sceny taneczne, ale - zgodnie z tytułem - króluje tam muzyka i to muzyka żywiołowa, znakomita do tańca. Akcja filmu rozgrywa się w Teksasie w pierwszej połowie lat 50., kiedy to w Ameryce rodzi się nowy gatunek muzyki: rock and roll (chociaż na ścieżce dźwiękowej znalazły się także utwory z końca lat 80., znanych wykonawców, takich jak: Robbie Robertson, John Hiatt, Tommy Conwell). Traktowany przez dorosłych jako barbarzyński jazgot, rock and roll podbija serca młodzieży, która słucha go w działających potajemnie klubach i pirackich stacjach radiowych. Nowa muzyka nie dociera jednak zupełnie do takich miejsc, jak ośrodek wychowawczy dla trudnych chłopców prowadzony przez bezwzględnego dyrektora Eugene'a Benedicta. Ale pewnego dnia Benedict zatrudnia w swoim ośrodku instruktora muzyki Jacka Cabe'a, instrumentalistę o tajemniczej przeszłości i wielkiego fana rock and rolla, słuchającego po pracy w swoim mieszkaniu "rebelianckiej" muzyki. Swoją pasją Jack próbuje zarazić nowych podopiecznych z działającego w zakładzie zespołu muzycznego. Zaprasza ich na wspólne słuchanie płyt, pokazuje, jak grać rock and rolla. Chłopcy wykonywali dotychczas tradycyjny repertuar: pieśni patriotyczne, wojskowe marsze itp., co ich setnie nudziło, ale i tak było lepsze od ciężkiej pracy fizycznej. Nowe brzmienie, zaproponowane przez nauczyciela, od razu ich zachwyca. Odtąd marzą tylko o tym, by grać takie "dynamiczne" kompozycje. Ale gdy dowiaduje się o tym dyrektor Benedict, stanowczo nakazuje zarówno Jackowi, jak i wychowankom, aby zapomnieli o rock and rollu. Nie przemawiają do niego argumenty Cabe'a, że lepiej, by chłopcy grali to, co im się podoba, niż łobuzowali i wszczynali bunty. Benedict jest nieugięty. Szczególnie cierpi z tego powodu Jesse Tucker, sierota i utalentowany gitarzysta o wyjątkowo buntowniczej naturze. Wyczuwając w nim bratni