Mein Kampf

Akcja sztuki dzieje się w jednym z przytułków w Wiedniu, w którym przebywają dwaj Żydzi: Lobkowitz i Szlomo Hertzl. Szlomo jest sprzedawcą książek, pisarzem, filozofem i mentorem. Lobkowitz - mędrcem, który również interesuje się literaturą i Biblią. Pewnego dnia dołącza do nich Hitler, który jest studentem malarstwa i czuje się niedoceniony, jako artysta. Bezdomni często rozmawiają z Hitlerem o dobrym wychowaniu, Biblii, Żydach, kobietach, germanizacji i wiary w Boga. W rozmowach Hitler nie kryje kpiącego stosunku do Żydów i Boga. Włóczędzy, nie mniej biedni od samego Hitlera Żydzi, wciągają tego życiowego nieudacznika w rodzaj gry, podczas której ujawnia się jego chorobliwa ambicja, antysemityzm i wszelkie możliwe kompleksy. W sztuce wyraźnie dwie sceny mają kontekst polityczny i religijny, są to: scena dialogu Szlomo ze Śmiercią - Panią Tod, która ocaliła Hitlera oraz scena zabicia przez asystenta Hitlera kury, którą Szlomo otrzymał od swojej kochanki Gretchen. Spektakl stanowi głębokie studium psychologiczne postaci Hitlera, które pokazuje niemieckiego despotę i dyktatora, jako hipochondryka i nieudacznika, który stroni od kobiet i zmaga się ze sobą samym. Spektakl oparty jest na luźnych przesłankach faktograficznych, ale stopniowo przeradza się w epizod z młodości Hitlera. W "Mein Kampf" Georgie Tabori, ukazano obraz znacznie odbiegający od wyobrażenia Hitlera, jaki znamy z historii. Jest to satyra na tyranię, będąca mieszanką komizmu i tragizmu. Spektakl wyraźnie podzielony jest na dwie części, w których stopniowo dokonuje się metamorfoza Hitlera. W pierwszej części ta zimna postać pokazana jest, jako młody, energiczny, pełen marzeń chłopak, który trafia do przytułku dla bezdomnych i chce zdawać na Akademię Sztuk Pięknych. Artur Barciś parodiuje zachowanie Hitlera, przyrównując jego furię do nerwów małego dziecka, tym samym wspaniale ukazuje tragizm tej postaci. Druga część to moment, kiedy widz wpada w pułapkę wymieszania karykaturalności, przesady, śmieszności, komizmu z odrazą, brzydotą, wstrętem, litością i tragizmem. Jest to scena orgii i rzezi, w której dyrygentem jest Hitler będący u szczytu władzy. Najbardziej sporne i wprowadzające w zażenowanie są słowa kończące spektakl - będące jego puentą: "Dlaczego Hitler popełnił samobójstwo? Bo Żydzi wystawili mu rachunek za gaz". To mocne zdanie doskonale wyraziło sens tej sztuki.