Miss Gułagu

Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 roku, Rosję zalała fala przemocy, biedy i narkotyków. Tłumione przez lata nacjonalizmy ujawniły się z wielką mocą. Zapaść gospodarcza nagle pozbawiona osłony propagandy sukcesu ukazała swą prawdziwą twarz. Nastroje społeczne obniżyły się, wielu młodych ludzi pozbawionych oparcia w rodzinie nie miało widoków na przyszłość w kraju bez perspektyw. Liczni zeszli do półświatka, pogrążyli się w nałogach, zatracili sens życia. Liczba przestępstw popełnianych przez kobiety wzrosła dwukrotnie. Trzydzieści pięć zakładów karnych zbudowanych specjalnie dla nich w czasach komunizmu okazało się nagle niezmiernie przydatnych. Film Marii Jatskowej powstał w więzieniu dla kobiet w Nowosybirsku. Skazane, w większości młode kobiety, odbywają kilku lub kilkunastoletnie wyroki za handel narkotykami, kradzieże, rozboje. "Znaleźć się tutaj to tragedia, wszędzie panuje przygnębiająca atmosfera. Tutaj nic dobrego cię nie spotka. Gdy tu trafisz, będziesz żałować wszystkiego" - to dość powszechna opinia, zarówno wśród więźniarek jak i personelu zakładu. Dlatego, by osadzone nie oddaliły się zanadto od życia na wolności i nie zagubiły wewnętrznie, zarząd w ramach resocjalizacji organizuje konkurs piękności. Dzięki temu młode kobiety, często niespełna dwudziestoletnie, mogą poczuć się z powrotem pełnowartościowymi osobami - mogą się umalować, efektownie ubrać, wystąpić przed publicznością. Same projektują i szyją kostiumy, przygotowują układy choreograficzne, poznają tajniki sztuki makijażu. Przyjemne łączy się z pożytecznym - aktywność społeczna w ramach więziennej zbiorowości jest mile widziana przez sąd decydujący o zwolnieniach warunkowych. Maria Jatskowa, śledząc z kamerą przygotowania do konkursu piękności, przygląda się bliżej losom kilku dziewczyn. Jak tu trafiły? Dlaczego zeszły na drogę przestępstwa? Jak radzą sobie za kratami? "Brałam narkotyki. Najpierw opium przez trzy lata, później heroinę przez rok. Potem zabrakło mi pieniędzy. Ktoś dał mi trochę heroiny na sprzedaż.