Mój przyjaciel Laluś

Film opowiada historię sierżanta Józefa Franczaka Lalusia, ostatniego Wyklętego, zastrzelonego 21 października 1963 roku podczas obławy w Majdanie Kozic Górnych. Ten przedwojenny podoficer żandarmerii wojskowej, żołnierz AK, podkomendny Uskoka, kilkakrotnie ranny, po śmierci swojego dowódcy i kolegów z oddziału pozostał sam. 18 lat ścigany jak zwierzę, do końca pozostał niezłomny. Laluś marzył o normalnym życiu, o rodzinie. Wiedział, że tego nie może mieć. Podczas ostatniego spotkania z przyjacielem, Wacławem Szaconiem Czarnym, powiedział: pragnę, by po śmierci chociaż moje kości spoczęły w grobie rodzinnym. Dokument oparty jest na wspomnieniach przyjaciela Józefa Franczaka Lalusia Wacława Szaconia Czarnego oraz dzieci Żołnierzy Wyklętych (m.in. Magdy Zarzyckiej i Marka Franczaka syna bohatera filmu). W filmie wykorzystano fragmenty "Pamiętnika Zdzisława Brońskiego"Uskoka", pieśń Andrzeja Kołakowskiego"Niewolnictwo"do słów Zdzisława Brońśkiego "Uskoka".