Najgroźniejszy wąż

Ale nie są to prymitywne osiłki. Chcąc zrozumieć, co uczyniło z nich tak groźnych łowców, Jesus Rivas - jeden z najsłynniejszych badaczy węży na świecie - przemierza ich śladem wszystkie kontynenty. Między innymi od 10 lat w rodzimej Wenezueli prowadzi badania nad anakondą olbrzymią. Prace Rivasa są częściowo finansowane przez National Geographic. Kłopot w tym, że przedmiot badań trzeba najpierw schwytać, a to nie jest ani łatwe, ani bezpieczne. Dlatego też dr Rivas stał się nie tylko jednym z najlepszych znawców biologii węży, ale także jednym z najlepszych "łapaczy" tych gadów. Węże pojawiły się na naszej planecie ponad 100 mln lat temu. Licząca ponad 70 gatunków rodzina dusicieli to największe i najsilniejsze węże na Ziemi. Można je podzielić na dwie grupy: jedne, tak jak boa czy anakonda, są żyworodne, inne, jak pytony, składają jaja. Ewolucja dusicieli przebiegała różnymi torami i doprowadziła do idealnego przystosowania się różnych gatunków do środowiska. Największą ich rozmaitość spotyka się w Australii. Tam też występuje najbardziej pierwotny z dusicieli - pyton woma czczony przez aborygenów jako zwierzę święte. Niewiele odbiega on budową od swych pierwotnych przodków sprzed milionów lat i jest doskonale przystosowany do życia pod ziemią. Technika dusicieli nie polega na dosłownym duszeniu ofiar, ale na zatrzymaniu w nich krążenia krwi. Na uśmiercenie zdobyczy tą metodą potrzeba im zaledwie minuty. Przy porównywalnej masie dusiciel jest znacznie silniejszy od człowieka. Siła to jednak nie jedyna broń tych węży. Niezwykły oręż stanowi też ich głowa. Mieści się w niej 100 ostrych jak igła zębów, oczy patrzące bez zmrużenia i narząd zmysłu, który potrafi wykryć w powietrzu nawet pojedyncze cząstki chemiczne. Na głowie węży znajdują się także specjalne dołki termiczne, dzięki którym dusiciele mogą wykryć w ciemności ciepłokrwistą ofiarę. Ciało dusicieli jest mocno umięśnione, głowa delikatna, przystosowana do przełykania dużych zdobyczy.