Nie będę cię kochać

Akcja filmu toczy się w prowincjonalnej osadzie, gdzie każdy każdego zna i każdy o każdym wie wszystko. Ojciec trzynastoletniej Ani, podobnie jak większość miejscowych mężczyzn, lubi zaglądać do kieliszka. Nie jest jeszcze alkoholikiem, ale pijaństwa przydarzają mu się coraz częściej. Tak jak inni tatusiowie chętnie wysyła swoje dziecko po wyskokowe trunki. Nie dostrzega, że jego córka to istota wrażliwa i delikatna, skrycie marząca, by ojciec był dla niej autorytetem. On jednak nie zdaje sobie sprawy, że upokarzając siebie, upokarza także Anię. Co gorsza matka dziewczynki przechodzi nad wszystkim do porządku dziennego. Tylko Rysiek - starszy kolega ze szkoły wykazuje chęć zrozumienia koleżanki. Tylko on zna prawdziwą przyczynę jej pogarszających się wyników w nauce i sporcie. Wreszcie pewnego dnia wytrzymałość Ani się kończy. Dziewczynka znajduje zamroczonego ojca w rowie. W obawie, że ktoś go zobaczy w takim stanie, pomaga mu wstać i pospiesznie zamyka w pobliskiej komórce. Postanawia też, że nigdy więcej nie przyniesie mu alkoholu. "Nie będę cię kochać", podobnie jak wiele innych "dziecięcych" filmów Nasfetera, przeznaczony jest raczej dla rodziców niż młodocianej widowni. Reżyser ukazując reakcję dojrzewającej dziewczynki na alkoholizm ojca, dotyka problemu znacznie powszechniejszego i - być może - boleśniejszego. Jest nim samotność dziecka i niezrozumienie, z jakim spotyka się w rodzinie i w szkole. Twórca "Małych dramatów" z maestrią wytrawnego psychologa pokazuje różnice w pojmowaniu i wartościowaniu świata przez dorosłych i dzieci. Dla matki Ani pijaństwa męża to tylko uciążliwa przypadłość. Dla dziewczynki zaś to jednoznaczny objaw nieuleczalnej choroby, a więc czegoś strasznego, o czym boi się nawet pomyśleć. To, co dla matki jest tylko wstydem, córka traktuje jak niezmywalną hańbę. Jedną z największych zalet filmów Nasfetera jest świetne aktorstwo dziecięcych wykonawców. Podobnie jest w "Nie będę cię kochać". Znakomicie wypadła Grażyna Michalska jako Ania.