Nieprzychylna bezstronność

Główną postacią intrygi jest w "Nieprzychylnej bezstronności" Antonie Riviere (to jedna z tych ról Daniela Auteuila, która zapoczątkowała jego dobrą passę w ostatnich latach) - psychoterapeuta, który żyje z tego, że analizuje życie innych ludzi. Riviere ma renomę (m.in. dzięki publikowanym przez siebie książkom) oraz wielu pacjentów, którzy w istocie niewiele go obchodzą: te same problemy, podobne rozmowy, powtarzające się zalecenie terapeutyczne. Dwa przypadki intrygują jednak Riviere'a szczególnie. To bogata Isabelle d'Archambault (Anne Parillaud), która uwodzi psychiatrę swoimi opowieściami oraz Edouard Berg (Patrick Timsit), człowiek tajemniczy, przerażający i piekielnie inteligentny. Berg ni stąd ni zowąd opowiada Riviere'owi o tym, w jaki sposób zamordował własną żonę (łącznie z graficznymi opisami), a sposób, w jaki to robi nie pozwala jednoznacznie stwierdzić, czy pacjent ma po prostu wybujałą wyobraźnię czy też jest mordercą, na którego donieść trzeba policji. "Nieprzychylna bezstronność" oferuje widzowi kryminalną zagadkę, jednak siłą filmu jest tak naprawdę psychologiczna gra, jaką prowadzą ze sobą Riviere i Berg. Ich rozmowy nie tylko boleśnie obnażają stereotypy, jakimi posługują się często w swojej praktyce psychoterapeuci, ale też udowadniają, jak cienka jest granica między "normalnością" a "nienormalnością". Widz z kolei obserwuje fascynującą rywalizację bohaterów, którzy zdają się zamieniać rolami - który z nich jest faktycznie pacjentem, a który lekarzem? I kto kim manipuluje? Film Francisa Giroda (jego etiudę polscy widzowie mogli oglądać m.in. w zrealizowanym przez kilkunastu reżyserów dokumentalnym obrazie "Lumiére i spółka") nie jest z pewnością wyłomem w filmowej konwencji, ale wykorzystuje jej elementy w sposób inteligentny i świeży - zarówno dzięki aktorom, jak i zdjęciom Charlie'go van Damme'a, który kreuje na ekranie mroczną, realistyczno-fantazyjną aurę francuskiej stolicy.