Okno strachu

Noc. Szklane oko teleskopu prześlizguje się wzdłuż okien budynku, zagląda przez nie do mieszkań. Ich właściciele nie mają pojęcia, że są obserwowani. W pewnym momencie podglądacz nakierowuje teleskop na okno pięknej dziewczyny. Strzela migawka aparatu. Podglądacz zdobywa kolejne zdjęcie nieświadomej niczego młodej kobiety. Piękna Celeste ma niemal idealne życie. Dobrą, sprawiającą wiele satysfakcji pracę, przystojnego narzeczonego Brenta, ulubioną papugę. Ale Celeste dusi się w związku, wymaga od swego partnera więcej swobody i czasu, aby uporządkować swoje uczucia. Z pomocą wiernej przyjaciółki Tashy znajduje mieszkanie w apartamentowcu i wprowadza się do niego, nie podając Brentowi nowego adresu. Z okien nowego domu rozpościera się zapierający dech w piersiach widok na centrum miasta. Ktoś jednak zakłóca spokój Celeste. Zaczynają się anonimowe telefony od tajemniczego mężczyzny. Celeste orientuje się, że jest przez niego obserwowana. Przerażona dziewczyna z pomocą Tashy zasłania okna prześcieradłami, zmienia numer telefonu. Na nic to się jednak nie zdaje, podglądacz zdobywa nowy, zastrzeżony numer, dzwoni także na telefon komórkowy. Wyznacza trzy reguły, za których złamanie grozi młodej kobiecie karą. Wedle nich Celeste nie może próbować blokować jego przychodzących rozmów, zawiadomić policji i mieć chłopaka. Dziewczynie początkowo wydaje się, że cała sytuacja może być kiepskim żartem Brenta cierpiącego z powodu rozstania. Próby wyjaśnienia tożsamości tajemniczego mężczyzny spełzają na niczym. Przeświadczona, że napastnik był w jej mieszkaniu, kobieta zawiadamia policję. Funkcjonariusze nie mogą jej jednak pomóc, gdyż brak dowodów przestępstwa. Nawet nagrany na automatyczną sekretarkę złowrogi głos podglądacza nie mobilizuje stróżów prawa. Celeste postanawia wziąć sprawę w swoje ręce i przy pomocy Tashy oraz własnego teleskopu odnaleźć wśród mieszkań w bloku naprzeciwko nękającego ją intruza. Trop wiedzie do pewnego barmana, który już wcześniej narzucał się kobietom.