Pamiętajcie na wodzów waszych

W 2009 roku przypada 500. rocznica urodzin jednego z najbardziej znanych reformatorów Kościoła, Jana Kalwina, który wywarł ogromny wpływ na kształt Kościoła i zachodniej cywilizacji. To on zwrócił uwagę na to, że to Bóg jest suwerennym Panem całego stworzenia i dlatego Jego Słowo, Pismo Święte, odnosi się do każdej sfery życia. Jan Kalwin przyszedł na świat w 1509 roku w Noyon w północnej Francji. W 1523 roku czternastoletni Kalwin rozpoczął studia w Paryżu, gdzie spotkał Jana Majora, który wywarł duży wpływ na podejście Kalwina do interpretacji tekstów, a szczególnie Pisma Świętego. W 1528 roku Kalwin zgodnie z wolą ojca udał się na dalsze studia do Orleanu i Bourges. Ten czas spędził studiując prawo, choć interesował się również teologią, a nawet pobierał lekcje greki u Melchiora Wolmara, który później współpracował z Kalwinem w Genewie w tamtejszej Akademii. Po śmierci ojca w 1531 roku Kalwin wrócił do Paryża, aby studiować teologię, grekę i hebrajski. W 1533 roku rektor Uniwersytetu w Paryżu, Mikołaj Cop, wygłosił przemowę, w której zabrzmiały słowa sympatii wobec przemyśleń Lutra. Kalwin, który miał udział w tym przemówieniu, musiał wraz z Copem uciekać z Paryża. Rok później zrezygnował z kościelnego beneficjum i opuścił Francję, udając się do Bazylei. Tam, w 1535 roku napisał pierwszą wersję swojego największego dzieła "Nauki religii chrześcijańskiej", która ukazała się drukiem rok później. Bardzo szybko publikacja ta przyniosła mu wielki rozgłos i uznanie wśród zwolenników reformacji. Następnie Kalwin, podczas pobytu w Szwajcarii, zjednoczył stronnictwo ewangelików rozbitych na poszczególne miasta i poróżnionych po śmierci Ulrycha Zwinglego, nadając ruchowi strukturę i dyscyplinę. Radykalizm i energia, z jaką wprowadzał zmiany, były tak niepopularne, że w 1537 r. genewczycy doprowadzili do wygnania Kalwina z miasta. Chaos, jaki zapanował po jego odejściu, był jednak tak wielki, że w 1541 r. wezwano go ponownie; pozostał w mieście aż do śmierci.