Pani na Korczewie

Opowieść o Beacie Ostrowskiej-Harris, spadkobierczyni pałacu w Korczewie, nazywanego "Perłą Podlasia". Córka malarki Wandy Krafftówny i hrabiego Krystyna Ostrowskiego jako dziecko podczas wojny zmuszona była wraz z rodzicami opuścić Polskę i wyjechać do Wielkiej Brytanii. Po 50 latach, w 1989 roku, razem ze swoją rodziną powróciła jednak z emigracji i odzyskała resztki rodzinnego majątku: zdewastowany pałac wraz z zaniedbanym parkiem, zabudowania gospodarcze, a nawet skradzione listy Norwida do jej prababki, Joanny Kuczyńskiej, która była adresatką wiersza "Do Pani na Korczewie". Stopniowo rozpoczęła też odbudowę korczewskiego pałacu, który przez lata popadł w ruinę. Jej historia jest jednak opowieścią nie tylko o walce o przywrócenie świetności rodzinnej fortunie, ale także o sile charakteru. Bohaterka, nazywana przez okolicznych mieszkańców "nasza hrabina", stara się ocalić pamięć o rodzinie, a także kształtować jej tożsamość i przyszłość. Mimo upływającego nieubłaganie czasu podkreśla, że wciąż ma jeszcze wiele do zrobienia.