Paradox Lake
Polska/USA 2002
Film ukazuje widzom świat ludzi autystycznych. Twórcy starają się odpowiedzieć na pytania, jak dotrzeć do zamkniętego świata chorych, i czy można z ludźmi autystycznymi nawiązać więź porozumienia.
Reżyseria:Przemysław Reut
Czas trwania:80 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat obyczajowy
Paradox Lake w telewizji
Jessica Fuchs
jako Jessica
Phe Caplan
jako Rachel
John Gelin
jako Buddha
Beata Tyszkiewicz
jako doktor Krystyna
Bella "Jaffa" Levy
jako matka
Dan Luciano
jako neurolog
Wiesław Saniewski
Scenariusz
Przemysław Reut
Scenariusz
Przemysław Reut
Reżyseria
Przemysław Reut
Montaż
Przemysław Reut
Zdjęcia
Maciej Staniecki
Muzyka
Opis programu
Jak dotrzeć do zamkniętego świata chorych na autyzm? Jak przeniknąć przez barierę, za którą się kryją? Czy można nawiązać z autykami prawdziwą więź, znaleźć nić porozumienia? Matt Wolf nigdy wcześniej się nad tym nie zastanawiał. Pochłaniała go codzienność. Ale nasilające się kłopoty ze zdrowiem i zmęczenie zmusiły Matta do szukania odpoczynku. Obdarzony niespokojnym duchem mężczyzna postanowił spędzić ten czas aktywnie, pracując jako wolontariusz. Został opiekunem w letnim obozie dla dzieci autystycznych. Podobnie jak reszta złożonego z naprędce przeszkolonych ochotników personelu Matt ma dwóch podopiecznych. Pełen empatii stara się postępować z chłopcami bardzo delikatnie. Z powodu ograniczonej zdolności komunikacji bardzo łatwo ich urazić. Dlatego Matt szybko popada w konflikt z innym opiekunem. Czarnoskóry Ernie nie zamierza zgłębiać wewnętrznego świata chorych, chce im przekazać? niegdyś wpojone sobie? twarde, uliczne zasady przeżycia w brutalnym świecie. Obu przypisanych sobie chłopaków próbuje nauczyć dyscypliny. Agresywne zachowanie Erniego powoduje nieuchronne starcie z Mattem. Podczas trwania obozu Matt nawiązuje krótki romans z Rachel. Szybko jednak mężczyzna przenosi całą swoją uwagę na jej podopieczną. 12-letnia Jessica spędza całe dnie bawiąc się plastikowymi figurkami zwierząt i umieszczając je w różnych miejscach obozu. Czując, że świat dziewczynki jest zbyt skomplikowany dla Rachel, Matt sam zaczyna się nią opiekować. Zauważa, iż zabawy figurkami stanowią sposób komunikacji dla Jessiki, niezdolnej do opowiedzenia o własnych potrzebach i uczuciach w zwykły sposób. Matt zaczyna wierzyć w możliwość porozumienia się z nastolatką. Coraz bardziej zbliża się do wewnętrznego świata Jessiki, co wywołuje niedowierzanie i zaniepokojenie reszty opiekunów.