Pięć dni do północy II

Mija właśnie dziesięć lat od chwili śmierci ukochanej żony J. T Neumeyera, która zmarła wydając na świat ich córkę Jesse. Mija także 10 lat od momentu kiedy życie tego błyskotliwego fizyka zamieniło się w rutynę. J. T. zakochany jest w Claudii Whitney. Jednak w rocznicę śmierci Katherine, żony J. T., zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Najpierw, żelbetonowa płyta spadając z miejsca budowy wpada przez dach jego pick-upa lądując na siedzeniu pasażera. Następnie na grobie Katherine, profesor znajduje tajemniczą aktówkę. Kiedy łamie kod do walizki, znajduje w niej akta nierozwiązanej sprawy podpisane jego imieniem i nazwiskiem. Przeglądając akta znajduje zdjęcie ukazujące scenę zbrodni i być może nie byłoby to tak szokujące, gdyby na zdjęciu nie on sam nie znalazł się w roli ofiary. Oprócz fotografii J. T. znajduje żółknący wycinek z gazety, datowany na 5 dni naprzód, relacjonujący okoliczności jego morderstwa, do którego ma dojść w obskurnym klubie. Na początku podejrzewa, że jest to jakiś chory żart zaaranżowany przez Carla Axelroda, błyskotliwego studenta, który ma na jego punkcie obsesję. Ale kiedy znajduje w teczce listę podejrzanych, która zawiera oprócz nazwiska Carla także dane jego obecnej partnerki Claudii, jego szwagra Brada, jakiegoś nieznajomego o nazwisku Roy Bremmer oraz znak zapytania i namiary na detektywa Sikorskiego. J. T. kontaktuje się z policjantem, który figuruje w raporcie jako oficer dochodzeniowy. Muskularny gliniarz stwierdza, że to wszystko to jakaś mistyfikacja. Po tym jak wskazuje na różne nieścisłości tej historii, J. T. zdaje sobie sprawę, że ma on rację. Przecież ciało na zdjęciu ubrane było w granatową kurtkę. On nigdy nie miał granatowej kurtki. A tym bardziej nie posiada zielonego Jeepa Cherokee, którym według policyjnego raportu miał jechać w noc swojej śmierci. J. T. wraca z ulgą do domu. Claudia przynosi prezent. W momencie, gdy J. T. go rozpakowuje atmosfera ulega zmianie. Okazuje się, że w środku jest kurtka - granatowa kurtka. Dokładnie taka jaką miał na sobie J. T. na zdjęciu, jako ofiara morderstwa.