Pierwszy film

Czy dziecięca wyobraźnia jest w stanie przetrwać w kraju zniszczonym przez wojnę? Reżyser Mark Cousins rozdał kamery kurdyjskim dzieciom w Iraku, zachęcając je, by dały upust wyobraźni. Tak powstały szczególne filmy - połączenie brutalnej rzeczywistości z kojącą fantazją. Pomysł przedsięwzięcia narodził się w głowach reżysera Marka Cousinsa i producentki Gill Parry. Niezależnie od siebie oboje odwiedzili Kurdystan, ulegając z miejsca fascynacji tym zakątkiem świata. Ze wspólnych rozmów o dalekiej wyprawie wyłoniła się idea filmu. Pochodzący z Belfastu Cousins zasugerował, by jego bohaterami uczynić dzieci czy może raczej ich pełne emocji, szybko rozwijające się umysły. Goptapa to wioska na północy Iraku, leżąca nieco ponad sto kilometrów od granicy z Iranem. Zamieszkuje ją 700 mieszkańców, ubogich kurdyjskich rolników. Właśnie tutaj przybył Cousins, by stworzyć małe plenerowe kino dla miejscowych dzieci. Potem wręczył im trzy małe kamery. Podczas gdy dorośli, zamknięci w domach, świętowali Ramadan, ich pociechy mogły kręcić filmy, zaklinać rzeczywistość, ukazywać świat swojej wyobraźni, budzić ze snu dobre duchy i odpędzać demony wojny. "To boleśnie liryczna opowieść o uczciwości, honorze i nadziei, zrealizowana w powojennym krajobrazie, przypominającym księżycowe kratery" - pisał o "Pierwszym filmie" Ken Russell na łamach "The Times". "Błoto, pył, który w słońcu staje się złoty, pola zbóż zaludnione przez cienie, perłowy pejzaż pełniących wartę drzew - wszystko to w kraju, o którym zapomniał czas". "Niezwykle pasjonujący i porywający film, nakręcony z otwartym umysłem i sercem" - dodawał dziennikarz "The Guardian", Peter Bradshaw. Nagrodzony na festiwalu w Turynie "Pierwszy film" jest utrzymaną w duchu realizmu magicznego opowieścią o potędze wyobraźni, której nie była w stanie złamać nawet wojna.