Pieśń o Wszechbycie

Mieczysław Karłowicz (1876-1909), znakomity polski kompozytor, przez wiele lat przebywał za granicą, doskonaląc grę na skrzypcach m. in. w Heidelbergu u Rosenkrantza, w Pradze i Dreźnie. W warszawskim konserwatorium uczył się gry na skrzypcach i komponowania pod kierunkiem ówczesnych znakomitości, studia muzyczne uzupełnił u Heinricha Urbana w Berlinie. Po powrocie do Warszawy rozpoczął współpracę z Warszawskim Towarzystwem Muzycznym jako organizator, dyrygent i pedagog. W 1906 roku zbliżył się do grupy kompozytorów zwanych Młoda Polska. Ideały artystyczne tego nurtu znalazły wyraz w jego twórczości. Był pierwszym kompozytorem, który po okresie stagnacji w muzyce polskiej II połowy XIX wieku stworzył dzieła na miarę europejską. Linia rozwojowa jego twórczości przebiegała od utworów kameralnych, fortepianowych i pieśni do muzyki symfonicznej (m.in. "Powracające fale" op. 9, "Odwieczne pieśni" op. 10, "Rapsodia litewska" op.11). W tej właśnie dziedzinie rozwinął się w pełni jego talent, wyrażający się m. in. niezwykle bogatym warsztatem kompozytorskim, zwłaszcza w zakresie instrumentacji i harmoniki. Film, inspirowany muzyką Mieczysława Karłowicza, opowiada o ostatnich latach życia kompozytora, kiedy osiedlił się w Zakopanem i poświęcił również swej drugiej pasji - taternictwu. Zginął przysypany lawiną na stoku Małego Kościelca. Miał zaledwie 33 lata. W filmie wykorzystano listy i wspomnienia kompozytora, a także wykonane przez niego fotografie gór.