Pieśni morowe

Reportaż przedstawiający dramatyczną historię ludności Mazur podczas wielkich epidemii dżumy i cholery w XVII i XIX w. Prusy Wschodnie kilkakrotnie doświadczyły niszczących kataklizmów epidemii, z których największą była epidemia dżumy w latach 1708 - 1711. Pozostałe plagi, choć niosące ze sobą śmierć tysięcy mieszkańców, nigdy nie sięgnęły skali zarazy, która przeszła przez kraj na początku XVIII w. Żniwo zebrane przez dżumę odcisnęło głębokie piętno na mieszkańcach Prus, a jej skutki były bezpośrednim przyczynkiem do głębokich zmian w strukturze etnicznej i narodowościowej. Liczy się, iż w wyniku epidemii zmarła prawie 1/3 ogółu mieszkańców, co przekładając na statystki daje nam liczbę od 200.000 do 250.000ludzi na kraj mający ogólną liczbę populacji, zamykającą się na tamten czas w granicach od 600.000 do 700.000 mieszkańców. Mimo ogromu cierpienia, ówcześni nie tracili wiary. Symbolem tego mrocznego okresu stały się modlitwy, nabożeństwa pokutneoraz ślubowania. Są także wspomnienia w sztuce sakralnej i literaturze. Wyjątkowym przykładem pokrzepienia serc i modlitwy są pieśni napisane w tamtym okresie. W reportażu omówimy między innymi pieśni zebrane w publikacji Kancjonał mazurski. Przedwczoraj, wczoraj, obecnie, autorstwa prof. Janusza Jasińskiego i prof. Janusza Małłka.