Porządek musi być

W przestrzeni podzielonej na klatki, ludzie bez twarzy wykonują codzienne czynności. Ich monotonię burzy pojawienie się motyla, będące sygnałem do zniszczenia krat i nadania przestrzeni pełnego wymiaru. Nie trwa to jednak długo, bowiem za każdym razem niszczy je gilotyna czarnej zapadni. Następnie pojawia się postać mężczyzny krążącego po celi. Film kończy się obrazem stróża porządku na stanowisku.