Powrót do Buczacza

Buczacz to niewielkie miasto w dawnym województwie tarnopolskim. Kiedyś był tu powiat, teraz jest rajon. Miejscowość znana jest choćby z traktatu zwanego również haniebnym. W roku 1672 król Michał Korybut Wiśniowiecki podpisał traktat oddający Podole wraz z Kamieńcem Turkom. Tutaj wyrabiano także słynne makaty buczackie, kilimy o wschodniej ornamentyce. Taka jest nasza, potoczna wiedza o tym miasteczku. Z przeszłości dawniejszej zachowało się w okolicy sporo zabytków. My jednakże chcielibyśmy sięgnąć do czasów współczesnych i do wspomnień pokolenia, które odchodzi, ale w pamięci którego trwają jeszcze kształty dawnego świata. Druga wojna światowa, jak wszędzie na Kresach, przetrzebiła tutejszą ludność, szczególnie Polaków. Front zatrzymał się tu na kilka tygodni, co spowodowało ucieczki i ewakuację ludności. Wiele rodzin już nigdy nie wróciło. Potem nastąpiły czystki etniczne, po których pozostali nieliczni. Niespełna 10 lat temu w Buczaczu zjawił się ksiądz Ludwik Rutyna, by pełnić tu duszpasterską posługę. Nie byłoby w tym zdarzeniu nic dziwnego - wszakże wielu kapłanów z Polski przyjeżdża na Kresy. Ksiądz Rutyna to jednak osoba niezwykła. Dawno powinien przejść na zasłużoną emeryturę, poprosił jednak biskupa, by pozwolił mu wrócić do miejsca swego urodzenia. Otrzymał zgodę i jest teraz proboszczem w kościele, w którym przystępował do Pierwszej Komunii Świętej. Dojeżdża do ośmiu mniejszych kościołów w okolicy, w których także pełni posługę duszpasterską. Jego parafianie to najczęściej ludzie starzy. Młodzi wyjechali, szukając lepszego życia gdzie indziej. Ci starzy jednak trwają, kultywują wiarę, język, przywiązanie do tradycji i obyczaju.