Profesor Filutek

Kraków słynie z wielu renomowanych wyższych uczelni, z szacowną Jagiellonką na czele. Nie brak w mieście pod Wawelem naukowców o głośnych w świecie nazwiskach, znakomitych pedagogów, wspominanych przez pokolenia uczniów, autorytetów w różnych dziedzinach wiedzy, wybitnych profesorów. Chyba jednak żaden z nich nie jest znany tak dobrze, także w kręgach nader odległych od społeczności akademickiej, jak tytułowy bohater filmu. Filutek działa na kulturalnej niwie długo, bo od półwiecza. Dociera z przesłaniem do wszystkich, w całym kraju. Mieszkańcy Krakowa mają wszelkie prawo być dumni ze sławy i dokonań swojego ziomka. Ale uwaga! Czeka ich bolesny wstrząs. Wiarygodny świadek, bo za takiego uznać należy Tomasza Lengrena, ujawni przed kamerą, iż postać owego krakowskiego, a może nawet superkrakowskiego, profesora powstaje pod ręką artysty na warszawskim - o zgrozo - strychu! Strapionych krakauerów pocieszy może wiadomość, że artyście także nie do śmiechu. On również padł ofiarą Filutkowej przewrotności. Zbigniew Lengren jest prozaikiem i poetą, autorem książek dla dzieci, grafikiem, ilustratorem, twórcą plakatów filmowych, scenografem, scenarzystą, a nawet aktorem. Kto o tym wie, poza niezbyt szerokim gronem wtajemniczonych? Natomiast wszyscy znają Lengrena jako rysownika przygód Profesora Filutka - zabawnego, ekscentrycznego człowieczka o gołębim sercu. Cotygodniową lekturę "Przekroju" zaczynają od ostatniej strony pisma. Tam właśnie czeka na nich kolejna, ciepła anegdota, zawarta w trzech skromnych, czarno-białych obrazkach Lengrenowego minikomiksu - tak odmiennego od wszystkich komiksów świata. Innego, lecz niezmiernie wyrazistego i czytelnego, pokonującego bez kłopotu wszelkie językowe i kulturowe bariery. Niezwykły urok i wdzięk emanujący z rysunków doceniają nie tylko polscy odbiorcy. Filutek od dawna jest obywatelem świata. Znają go nawet w Chinach.