Prognoza pogody

Film fabularny, 87 min, Polska 1982 Scenariusz i reżyseria: Antoni Krauze Zdjęcia: Krzysztof Pakulski Muzyka: Zbigniew Preisner Występują: Halina Buyno - Łoza, Zofia Cegiełkowa, Barbara Chojecka, Eugenia Horecka, Henryka Janikowska, Lena Wilczyńska, Jerzy Block, Włodzimierz Kwaskowski, Jan Łopuszniak, Mieczysław Łoza, Witold Pyrkosz i inni Jesień 1981 roku. Grupa pensjonariuszy domu starców wysłuchuje prognozy pogody na nadchodzącą zimę. Warunki atmosferyczne mają być tak ciężkie, że w ówczesnej sytuacji gospodarczej wiele starszych osób może zimy nie przeżyć - głosi komunikat. Tej samej nocy staruszkowie stają się mimowolnymi świadkami wnoszenia do domu opieki trumien. Są przekonani, że przeznaczone są dla nich, gdyż, jak sądzą, wobec dramatycznej sytuacji gospodarczej kierownictwo domu starców chce pozbyć się części pensjonariuszy. Odizolowani od rzeczywistości opacznie interpretują fakty, czują się zagrożeni i postanawiają uciec. Za ogrodzeniem świat wygląda zupełnie inaczej. Pasąca się na łące krowa jest dla starszych ludzi widokiem wręcz malowniczym - z radością raczą się świeżym mlekiem. Odgłosy odbywającego się w pobliżu polowania wzbudzają panikę wśród uciekinierów i podrywają ich do dalszej drogi. Noc spędzają na opuszczonej budowie. Powoli opadają emocje związane z ucieczką, a pojawiają się wątpliwości, zmęczenie, rozdrażnienie. Tymczasem rozwija się akcja poszukiwawcza, w której bierze udział także kierownik domu opieki. Staruszkowie docierają do stojącego na uboczu motelu. Zlekceważeni przez obsługę restauracji wywołują awanturę, po czym zabierają kilka butelek alkoholu, zostawiają zmarłego kolegę i ruszają dalej. Noc spędzają w opuszczonym młynie razem z grupą koczujących tam narkomanów. Bohaterami wielu filmów Antoniego Krauze są życiowi nieudacznicy, zepchnięci na boczny tor życia społecznego, dotknięci społeczną znieczulicą, pozbawieni często pomocy. Tak było w przypadku filmów "Meta", "Palec boży", "Podróż do Arabii" i omawianej "Prognozy pogody". Bohaterowie tego ostatniego filmu starsi ludzie umieszczeni w domu opieki - buntują się przeciwko lekceważeniu ich prawa do godnej starości. Pomiatani przez personel, zalęknieni, jedyne wyjście z sytuacji widzą w ucieczce. I choć kończy się ona niepowodzeniem - po trzech dniach zostają odnalezieni - przywraca im wiarę we własne siły i szacunek dla samych siebie.