"Beethoven"
Jedną z najbardziej rozpoznawalnych serii filmowych były przygody wielkiego bernardyna o imieniu Beethoven. Pierwszy film powstał w 1992 roku i doczekał się aż 8 produkcji. Kolejno w latach 1993, 2000, 2001, 2003, 2008, 2011 i 2014 powstawały nowe odsłony jego przygód. Wiele z nich nie trafiło już na ekrany kin, ale wciąż bawiły szeroką publiczność za pośrednictwem telewizji i płyt DVD.
Beethoven był prawdziwym przyjacielem - takim, który czasem irytował i doprowadzał do szału, ale przy tym zawsze potrafił dowieść swojej wierności.
"101 dalmatyńczyków" (1996)
Dalmatyńczyki – to druga po bernardynach rasa psów, które uwiły swoje posłanie w kinowych fotelach. Pierwszy był animowany film Disneya z 1961 roku, ale wersja aktorska „101 dalmatyńczyków” powstała dopiero w 1996 roku. W rolę niegodziwej Cruelli De Mon wcieliła się niezapomniana Glenn Close. Ponoć początkowo w roli Rogera - obrońcy Dalmatyńczyków, zamiast Jeffa Danielsa mieliśmy zobaczyć Hugh Granta. Druga część fabularnych przygód łaciatych psiaków pojawiła się w kinach w 2000 roku pod tytułem "102 dalmatyńczyki".
"Marley i ja" (2009)
Labrador to następny czworonóg, który zwiększył sprzedaż chusteczek jednorazowych w kinach. Wszystko to za sprawą filmu "Marley i Ja" z 2008 roku. W rolach głównych wystąpili Owen Wilson i Jennifer Aniston. Produkcja ta jest ekranizacją bestsellerowej książki "Marley i Ja. Życie, miłość i najgorszy pies świata" autorstwa Johna Grogana.
Groganowie przygarniają ślicznego, maleńkiego, biszkoptowego labradora, który wyrasta na pięćdziesięciokilogramową, biszkoptową, nieokiełznaną siłę. Nie zalicza szkolenia, obgryza tapety i meble, porywa świątecznego indyka ze stołu, zjada poduszki i kwiaty, pije wodę z kibla i gania kurierów. Ma chrapkę nawet na drogie naszyjniki. Spędza z Gorganami całe życie. Jest przy nich, gdy przechodzą kryzysy małżeńskie, zmieniają prace, czy kupują nowy dom. Mimo, że para nazywa go "najgorszym psem na świecie", to kocha tego czworonoga miłością bezgraniczną. Z wzajemnością.
"Mój przyjaciel Hachiko" (2009)
Film z Richardem Gerem w roli głównej pokazuje historię psa rasy akita, który czekał w tym samym miejscu nieprzerwanie prawie 10 lat na przybycie swojego pana z pracy. Pewnego dnia pan jednak nie wrócił.
Historia wydarzyła się naprawdę w Japonii. Doceniając wierność, lojalność i oddanie psa, mieszkańcy Tokio wybudowali obok dworca, na którym czekał, jego pomnik. W Japonii znany jest jako chūken Hachikō, czyli wierny pies Hachikō,
