Pusher^II: Krew na rękach
With Blood on My Hands: Pusher^II, Dania/Wielka Brytania 2004
Po odsiadce Tonny udaje się do ojca z prośbą o pracę. Tego jednak bardziej interesuje drugi syn. Ból z powodu odtrącenia Tonny zagłusza włóczeniem się po mieście. Wkrótce dowiaduje się, że ma syna.
Reżyseria:Nicolas Winding Refn
Czas trwania:110 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Film kryminalny
Pusher^II: Krew na rękach w telewizji
Nicolas Winding Refn
Scenariusz
Nicolas Winding Refn
Reżyseria
Janus Billeskov Jansen
Montaż
Anne Osterud
Montaż
Morten Soborg
Zdjęcia
Peter Peter
Muzyka
Opis programu
Druga część kultowej duńskiej trylogii Nicolasa Windinga Refna, portretującej z porażającą dosłownością gangsterski półświatek Kopenhagi. W jednej z głównych ról Mads Mikkelsen. Tonny (Mads Mikkelsen) kończy odsiadywać wyrok w więzieniu. Na pożegnanie kolega z celi przypomina mu jeszcze, że jest mu winien pieniądze. Odracza jednak termin zapłaty długu z szacunku dla ojca Tommy'ego, osławionego gangstera Duke'a (Leif Sylvester). Do niego też Tommy przychodzi z prośbą o pracę, ale ojciec wita go chłodno - bardziej interesuje go jego drugi syn. Ostatecznie Tommy zaczyna pracować dla Duke'a na okres próbny. Ból z powodu odtrącenia przez ojca zagłusza włóczeniem się po mieście z kumplem O (Oyvind Hagen-Traberg). Wtedy też przypadkiem odkrywa, że sam ma syna - z prostytutką Charlotte (Anne Sorensen). Dziecko budzi w nim czułość, z jakiej nie zdawał sobie sprawy. Tymczasem relacje Tonny'ego z własnym ojcem układają się jak najgorzej. Poniżany Tonny brnie w ślepy zaułek, tonie w świecie handlu narkotykami, brudnych pieniędzy, pornobiznesu i płatnej miłości. Wreszcie spontanicznie podejmuje decyzję o ucieczce. "Jestem z tego samego pokolenia, co Quentin Tarantino - pokolenia video, które miało dostęp do najmroczniejszych i najgorszych filmów. Oglądaliśmy je i inspirowaliśmy się nimi, ale teraz robimy ekstremalnie różne kino" - mówił w jednym z wywiadów Nicolas Winding Refn, reżyser filmu "Pusher II: Krew na rękach". Rzeczywiście, pierwsza część kopenhaskiej trylogii, "Pusher", do kin wchodziła w 1996 roku niemal jednocześnie z "Pulp Fiction". Ale choć dziś uważana jest za jeden z najlepszych przykładów naturalizmu w kinie gangsterskim, Nicolas Winding Refn nie zdobył rozgłosu Quentina Tarantino.