Pustka

Znany scenarzysta Dix otrzymuje propozycję, ale reżyser stawia warunek - ma to być wierna adaptacja książki. Ponieważ Dix jej nie zna, a czas nagli wpada na pomysł, że opowie mu ją sekretarka, którą w tym celu zaprasza do domu. Następnego dnia dowiaduje się, że została ona zamordowana w drodze do domu. Świadkiem, dzięki któremu zyskuje alibi jest sąsiadka, której Dix bardzo się podoba. Twardy Dix uświadamia sobie, że jest to kobieta jego życia. Policja nie daje im spokoju. To a także trudny charakter Dixa stają się przyczyną do coraz częstrzych podejrzeń ukochanego. Sprawa się wyjaśnia: dziewczynę zabił jej narzeczony, ale Dix nie potrafi już wrócić do Laureli. Czołowy twardziel amerykańskiego kina lat 40. i 50., Humphrey Bogart, tym razem wciela się scenarzystę filmowego specjalizującego się w kryminałach, Dixona Steela. Pewnego dnia, wskutek zbiegu okoliczności Steel zostaje głównym podejrzanym o zamordowanie koleżanki. Jego oschły sposób bycia i czarne poczucie humoru jeszcze zupełnie mu w tej sytuacji nie pomagają. Z opresji ratuje go dopiero sąsiadka Laurel (Gloria Grahame), która zapewnia mu alibi. Przebywający stale w świecie wymyślanych przez siebie kryminalnych fabuł Dixon, cały czas żyje na granicy załamania nerwowego. Pod maską silnego faceta ukrywa wrażliwość i własne słabości. Jedynym ratunkiem dla niego wydaje się być miłość do wyrozumiałej i zafascynowanej nim Laurel, ale uczucie to zostaje wystawione na ciężką próbę. Laurel usiłuje pomóc niezróważonemu, cierpiącemu na niemoc twórczą Steelowi. Mężczyzna przeraża ją jednak swoim chłodem oraz skłonnością do przemocy i agresji. Kameralny i świetnie zagrany przez duet gwiazd Hollywoodu thriller Ray'a ("Buntownik bez powodu") trzyma w napięciu do ostatniej minuty. To co wyróżnia go spośród innych obrazów tamtego czasu, to prawda psychologiczna postaci kreowanych przez Bogarta i Grahame, obsadzonych w tak nietypowych dla siebie rolach.