Rocco i jego bracia

Po śmierci męża Rosaria (Katina Paxinou) wraz z czterema synami, Simonem (Renato Salvatori), Rocco (Alain Delon), Ciro (Max Cartier) i Lucą (Rocco Vidolazzi) przenosi się z południa Włoch do Mediolanu, w poszukiwaniu lepszego życia. W mieście czeka na rodzinę piąty, najstarszy syn Vincenzo, który się już tam urządził i właśnie szykuje się do ślubu z piękną Ginettą (Claudia Caridnale). Po trudnych początkach, rodzinie udaje się odnaleźć w miejskiej rzeczywistości. Simon odnosi sukcesy jako bokser, Rocco pracuje w pralni chemicznej, Ciro studiuje. Wszystko dobrze się układa, aż do chwili, gdy w ich życie wkracza prostytutka Nadia (Annie Girardot). Simon zakochuje się w dziewczynie i szaleje na jej punkcie, ale ona kocha Rocco. Gwałtowne i agresywne zachowanie Simona sprawia, że chłopak wpada w tarapaty. Rocco próbuje ratować brata z opresji, ale na próżno. Namiętność i zazdrość doprowadzają do zbrodni, rodzinę zaś do ruiny. Film jest swoistym studium psychologicznym pięciu braci, relacji między nimi oraz ich stosunków z matką. To także piękny, lecz zarazem okrutny obraz Mediolanu z lat sześćdziesiątych i "emigracji" masowo napływającej tam z południa oraz panorama problemów społecznych, z jakimi borykały się wówczas północne Włochy. Film został nagrodzony na festiwalu w Wenecji. Luchino Visconti - reżyser włoski, jeden z twórców włoskiego neorealizmu. Pochodzący z arystokratycznej rodziny Visconti w młodości odciął się od swoich hrabiowskich korzeni i stał się zdeklarowanym marksistą, prowadząc artystyczne życie wśród bohemy Paryża. Na drogę filmową skierował go Jean Renoir, proponując pracę asystenta przy realizacji Dnia na wsi. Jako reżyser Visconti zadebiutował w 1942 roku obrazem Opętanie, który został umieszczony na czarnej liście przez faszystowską cenzurę. Po wojnie stał się reżyserem zaangażowanym społecznie i politycznie. Interesował go los ludzi, klas społecznych, problem rozpadu rodzin. Szybko stworzył własny, niepowtarzalny styl.