Rok 1982. Kalendarium Odcinek 45

Streszczenie odcinka

5 - 11 listopada10 listopada 1982 r. o godzinie 8:30 czasu moskiewskiego, zmarł sekretarz generalny KC KPZR, przewodniczącyPrezydium Rady Najwyższej ZSRR, Leonid Iljicz Breżniew. W 1964 r. po odsunięciu od władzy Nikity Chruszczowa, Breżniew objął stanowisko pierwszego sekretarza KC KPZR, które sprawował przez 18 lat. Breżniew prowadził politykę imperialną, angażując siły sowieckie w krajach Trzeciego Świata, w Afryce i na bliskim Wschodzie. W polityce zagranicznej Sowieci stosowali tzw. doktrynę Breżniewa, która dopuszczała bratnią militarną interwencjępaństw tzw. demokracji ludowej, na terenie innego kraju socjalistycznego. Taka sytuacja miała miejsce w 1968 r. , kiedy wojska państw Układu Warszawskiego stłumiły Praską Wiosnę. Na 10 listopada, w drugą rocznicę rejestracji NSZZ Solidarność, podziemna Tymczasowa Komisja Koordynacyjna ogłosiła 8 - godzinny strajk i manifestacje. () Po strajku, załogi zakładów pracy naszego regionu wychodzą razem zwartymi grupami. Manifestacja rozpocznie się od razu po zakończeniu dnia roboczego pierwszej zmiany przed gmachem sądów na Lesznie, gdzie 10 listopada 1980 r. zarejestrowano nasz Związek. Trasa pochodu prowadzi przed Grób Nieznanego Żołnierza. W razie ataku sił porządkowych manifestanci rozpraszają się i zbierają ponownie, aby dotrzeć na miejsce manifestacji. Jak podał optymistycznie PAP: październik był kolejnym, trzecim miesiącem (...) wzrostu produkcji. (...)Proces staczania się naszej gospodarki po równi pochyłej został powstrzymany. () olbrzymia większość załóg rozumie, iż od nich samych zależy, kiedy będzie nam lepiej w codziennym życiu. W Zakładach Mechanicznych Ursus w Warszawie przystąpiono do montażu kolejnej partii 220 ciągników przeznaczonych dla krajowego rolnictwa i na eksport. Dobrymi wynikami zakończyła się pierwsza zmiana w Fabryce Samochodów Osobowych na Żeraniu. Zmontowano w sumie 176 samochodów. Od wczesnych godzin rannych 10 bm. załoga Huty Warszawa, kontynuowała na I zmianie wytop 700 ton stali oraz 800 ton wyrobów walcowanych. W Stoczni Gdańskiej im. Lenina główny ciężar robót koncentrował się na pracach wyposażeniowych 11 statków różnych bander. W Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego, która w br. przekazała już do eksploatacji 8 statków prowadzono prace wyposażeniowe na kolejnych 9 jednostkach. () Obok pochwał wobec pokornych, dyskredytowano członków zdelegalizowanej Solidarności oskarżając ich o sabotaż: W kilkunastu zakładach pracy podejmowane były przez grupy pracowników sporadyczne próby zakłócenia normalnego toku produkcji, co jednak nie spotkało się z odzewem reszty załogi. Aby doprowadzić do przerwania produkcji nie cofano się jednak przed bardziej prowokacyjnymi działaniami mającymi niekiedy charakter zwykłego sabotażu. W Namysłowie ekstremiści wrzucili do jednego z zakładów pracy petardę z gazem łzawiącym, chcąc choćby w ten sposób zmusić ludzi do przerwania produkcji. W zajezdni autobusowej WPK w Dzierżoniowie nieznani sprawcy przebili 40 opon, chcąc w ten sposób uniemożliwić wyjazd autobusów na miasto. Z kolei w Fabryce Samochodów Małolitrażowych w Bielsku - Białej próbowano zatrzymać taśmę montażową wyłączając energię elektryczną. Były również próby wzniecania niepokojów na uczelniach. Solidarność zdawała sobie sprawę ze swojej przegranej. W Tygodniku Mazowsze pisano: Społeczeństwo polskie postawione zostało 10 listopada w niezwykle trudnej sytuacji. Świeża pamięć brutalnych akcji sił porządkowych, świadomość, że władza nie waha się strzelać do bezbronnych uczestników demonstracji, doświadczenia masowych zwolnień z pracy () powszechne przekonanie o braku szans na zwycięstwo w otwartym starciu konfrontacyjnym z siłami reżimu.