Rozmowa z człowiekiem z szafy

Ojciec Karola zmarł zanim chłopiec się urodził. Jego matka, Anna, pokochała syna zaborczą, chorą miłością. Przez wiele lat ograniczała jego świat tylko do swojej osoby, prawie wcale nie wyprowadzała go z mieszkania. Jedynym źródłem informacyjnym o świecie był dla chłopca telewizor. Gdy Anna dostrzega w swym ukochanym chłopcu dorosłego mężczyznę, jej stosunek do Karola ulega gwałtownej zmianie. Zaczyna zostawiać syna samego w domu. Karol nie przyzwyczajony do samotności, ze strachu, instynktownie szuka schronienia w szafie. Gdy Anna wychodzi za mąż, Karol zostaje oddany do szkoły specjalnej. po jej opuszczeniu próbuje żyć samodzielnie. to się jednak nie udaje. Karol bez przerwy wspomina dzieciństwo, matkę i jej miłość, kontrastujace okrutnie z rzeczywistością. Nie ma jednak złudzeń, wie, że ta miłość nigdy do niego nie powróci. Dlatego woli pozostać w szafie, być nikim, "człowiekiem z szafy".