Siedem pięter

Dino Buzzatti (1906 - 1972) uznawany jest, razem z Italo Calvino, Leonardem Sciascią i Alberto Moravią, za jednego z najciekawszych i najbardziej znanych pisarzy włoskich. Chętnie posługiwał się alegorią, symbolem i groteską. W jego utworach można też odnaleźć osobliwy humor i zjadliwą satyrę na naszą współczesność. Prozę i dramaty Buzzattiego krytyka porównywała m.in. do twórczości Edgara Allana Poego, Maurice'a Maeterlincka i Franza Kafki. Sztuka Dino Buzzattiego przygotowana przez Andrzeja Barańskiego. Spektakl z 1994 roku. Sztuka Siedem pięter najbliższa jest chyba dokonaniom autora Zamku i Procesu. Jej główny bohater trafia do kliniki, w której pacjentów usytuowano według zaawansowania choroby. Rokujący największe nadzieje na pełne wyleczenie znajdują się na siódmym, najwyższym piętrze. Im niżej zaś, tym cięższe przypadki. Pacjent, początkowo umieszczony na najlepszej kondygnacji, mimo nie pogarszającego się stanu zdrowia, zmuszany jest przez personel lekarski do przenosin. Wszelkie próby oporu okazują się bezskuteczne. Po pierwszej przeprowadzce przychodzą następne, oczywiście w jedynym możliwym kierunku, czyli w dół. Stopniowo w świadomości pacjenta zachodzą zmiany. Przekonanie, że na pierwszym piętrze czeka go unicestwienie, powoli ustępuje nadziei na lepszą opiekę medyczną, a w związku z tym szybszy powrót do zdrowia.