Słomkowy kapelusz

Prapremiera "Słomkowego kapelusza" w Paryżu była podobno najgłośniejszym wybuchem śmiechu w dziewiętnastym wieku. I nie ma się czemu dziwić, farsa Eugne'a Labiche'a to arcydzieło swojego gatunku, dzięki czemu Labiche, co autorom fars zdarza się bardzo rzadko, został w końcu członkiem Akademii Francuskiej. Jest w "Słomkowym kapeluszu" wszystko: komedia omyłek, komedia obyczajowa, zdrada, romans, miłość dwojga młodych ludzi, ale jest przede wszystkim znakomita zabawa. Rzecz cała zaczyna się od niewinnego z pozoru zdarzenia: podczas porannej przejażdżki za miasto koń młodego paryżanina Fadinarda zjada pewien słomkowy kapelusz. Kapelusz należy do pani Beauperthuis, która miło spędzała tam czas z ognistym oficerem Emilem Tavernis. Kłopot jednak w tym, że pani Beauperthuis jest żoną pana Beauperthuis, a Emil Tavernis jest tylko osobą, z którą pani Beauperthuis miło spędzała czas. Dlatego trzeba jak najszybciej zdobyć słomkowy kapelusz, co wcale nie musi być łatwe... Dla reżysera przedstawienia, Piotra Cieplaka, utwór Labiche'a to nie tylko farsa o słomkowym kapeluszu, ale także opowieść o świecie, który sam jest farsą. Dlatego śmiejmy się razem z artystami, ale kiedy ucichną już brawa, nie zapominajmy z kogo lub z czego się śmialiśmy. Spektakl został zarejestrowany w Teatrze Powszechnym w Warszawie.