Szalona Greta

"Dramat ten pisałem w oparciu o prawdziwe wydarzenie, zwane"pogrzebem francuskiej toksykologii kryminalnej". Postacie i nazwiska fikcyjne". To wyznanie Stanisława Grochowiaka na karcie tytułowej jego ostatniej sztuki, mało znanej, a niezmiernie interesującej. Sztuka, uznana w recenzjach popremierowych za wydarzenie w Teatrze TV, nawiązuje do autentycznej historii młodej, francuskiej wieśniaczki, podejrzanej o serię zabójstw. Sprawa Grety Backer ma być ostatnim dochodzeniem, które przed emeryturą prowadzi stary prokurator. Przybywa on do domu dziewczyny, by wyjaśnić zasadność oskarżeń zawartych w anonimie, przesłanym aż do Paryża. Greta podejmuje gościa i towarzyszącego mu miejscowego policjanta herbatą z wrzosowym miodem i domową nalewką. W kredensie obok butelki stoi słój z arszenikiem, trucizną na szkodniki. Dziewczyna odpowiada na wszystkie pytania szczerze i wyczerpująco, szczegółowo opowiada historię zgonów najbliższych członków rodziny. Wiadomość o ekshumacji zwłok ojca, pogrzebanego zaledwie przed trzema dniami, wprawia ją w gniew. Wreszcie toksykolog sądowy przynosi wiadomość, na którą czeka prokurator - w paznokciach i włosach zmarłego wykryto ślady arszeniku. Greta zostaje aresztowana. Ludzie różnie ustosunkowują się do "czarownicy". Wieś osądza zbrodniarkę jednomyślnie, do więzienia wciąż płyną listy z pogróżkami. Współwięźniarki znęcają się nad nią psychicznie i biją, a jedyna, która próbuje jej bronić, też staje się obiektem ataku. Młody, ambitny toksykolog, zięć prokuratora, myśli głównie o sukcesie. Ta sprawa to przełom w jego karierze i w całym wymiarze sprawiedliwości - zatriumfuje toksykologia i antropologia kryminalna. Doktor Bakst, wzięty psychiatra, stwierdza u badanej klasyczne rozdwojenie jaźni i przekonuje nieszczęsną, że jej rękami truła ludzi "siostrzyczka", druga strona jej osobowości. Jedynym człowiekiem, który do końca nie traci z pola widzenia samej Grety, jest prokurator. Zastanawia go fenomen tej zbrodni i niezwykła osobowość sprawczyni. Analizuje każdy drobiazg, nawet nieskazitelną schludność jej mieszkania i subtelny zapach podłogi, zupełnie jak w domu jego matki. Jak to możliwe, by ta pogodna, otwarta, prostolinijna wieśniaczka dokonała trzynastu zabójstw, dlaczego właśnie trzynastu? Na trzy godziny przed egzekucją skazanej prokurator poleca zięciowi udać się na wiejski cmentarz i otworzyć grób jak najdalej kwatery Backerów. Być może sekcja zwłok czternastej osoby rzuci nowe światło na sprawę. Może to będzie ostatnia szansa Grety. Teatr TV, 76 min, TVP 1984 Autor: Stanisław Grochowiak Reżyseria: Ryszard Ber Występują: Stanisława Celińska (Greta), Gustaw Holoubek (Prokurator), Jerzy Turek (Policjant), Gabriela Kownacka (Clelia), Piotr Garlicki (Toksykolog), Zdzisław Wardejn (Bakst) i inni