Szalony, szalony, szalony jest ten świat

Ogromny budżet, armia kaskaderów, nowe techniki filmowe i, przede wszystkim, pospolite ruszenie najsłynniejszych komików jakiego amerykańskie kino nigdy wcześniej nie widziało - "Szalony jest ten świat" nie jest zwykła komedią; reżyser Stanley Kramer zaplanował swój film jako komedię wszechczasów. "Szalony jest ten świat" rozpoczyna się straszliwym wypadkiem samochodowym. Okazuje się, że ofiarą kraksy jest niejaki "Smiler" Grogan, gangster, który opuścił właśnie więzienie po długoletniej odsiadce. Zaraz po odzyskaniu wolności przestępca ruszył po 350 000 dolarów łupu, który ukrył po swoim ostatnim napadzie. Spieszył się jednak za bardzo i jego samochód wypadł z szosy. Świadkami wypadku było kilka przypadkowych osób, które od razu pospieszyły poszkodowanemu z pomocą. Umierający Grogan opowiedział im o pieniądzach, które zakopał w odległym o kilkaset mil parku. Kiedy gangster (dosłownie) kopnął wiadro, świadkowie zaczynają się kłócić jak podzielić pieniądze. Negocjacje nie dają żadnego rezultatu i jasne staje się, że kto pierwszy, ten lepszy. Rozpoczyna się szaleńczy wyścig po ukrytą przez gangstera fortunę. W pogoni za pieniędzmi dozwolone są wszelkie chwyty i środki lokomocji, a opętani chciwością bohaterowie gotowi są dosłownie na wszystko, by dotrzeć przed konkurentami do wskazanego przez Grogana miejsca. Na początku lat 60. suma 7 milionów dolarów, którą miał do dyspozycji przy realizacjifilmu "Szalony jest ten świat" reżyser i producent Stanley Kramer, wydawała się astronomiczna. Nic dziwnego, że pierwsza wersja montażowa filmu trwała aż 5 godzin. Ostatecznie udało się zmieścić całą opowieść w trzech godzinach, co jest wynikiem stosunkowo skromnym, jeżeli weźmie się pod uwagę liczbę gwiazd, które Kramer chciał pokazać w jednym seansie. W "Szalony jest ten świat" pojawiała się kilkudziesięcioosobowa plejada mistrzów komedii, od sędziwego weterana kina niemego Bustera Keatona, przez Carla Rainera, Petera Falka, Mickey Rooney'a, Jimmy'ego Durante, po Jerry'ego Lewisa.