Tajemnice III Rzeszy Odcinek 6 - Architekt Hitlera

Streszczenie odcinka

W Kolonii, metropolii nad Renem, słynącej ze średniowiecznych kościołów, w 1981 r. na aukcji dzieł sztuki w domu aukcyjnym Lempertz zjawia się prominentny oferent. Negocjacje przebiegają dyskretnie, gdyż sprzedający jest postaciąznaną, a chce zachować anonimowość. Jest także inny powód utrzymania w tajemnicy tej transakcji. Otóż cennemalowidła zostały nabyte w czasach nazizmu, zapewne od żydowskich ofiar zmuszonych do sprzedaży swej własności. Anonimowy sprzedawca odbiera około miliona marek gotówką. To kolejna wygrana mistrza przetrwania, lojalnego architekta i ministra uzbrojenia Hitlera, Alberta Speera. Ten ulubieniec führera, w pewnym okresie typowany był nawet do objęcia sukcesji po dyktatorze. Albert Speer, budowniczy Trzeciej Rzeszy, nadawał nazistowskim ideom monumentalne formy w kamieniu i betonie. Dzięki znajomości z Hitlerem, który był zachwycony jego projektami, zrobił błyskawiczną karierę. Miał wybudować dla niego stolicę świata, Germanię. Jako młody architekt został ministrem do spraw zbrojeń. Będąc sprawnym technokratą, w fabrykach zbrojeń wykorzystywał pracę więźniów obozów koncentracyjnych. Chciał uchodzić za apolitycznegofachowca, tworzył legendę dobrego nazisty. Na procesie norymberskim, by ratować własną skórę, uznał winę nazistowskiego reżimu i zaprzeczał, jakoby wiedział o zbrodniach holocaustu. W rzeczywistości jednak zasłaniał się kłamstwami i zdradą. Wiemy, że Speer wizytował obozy koncentracyjne. Na własne oczy widział, jak potwornie traktowano więźniów Mauthausen. Wysłał do Auschwitz tysiące ton stali do budowy fabryki oleju syntetycznego w oparciu o niewolniczą pracę. Niemożliwe, żeby nie wiedział o wykorzystywaniu niewolniczej siły roboczej i potwornych warunkach w obozach. Gdyby sędziowie Międzynarodowego Trybunału Wojskowego w Norymberdze wiedzieli to, co dziś wiemy o Speerze, znalazłby się wśród największych zbrodniarzy wojennych, którzy zostali straceni. Albert Speer - tak jak inni zbrodniarze hitlerowscy - utrzymywał w ruchu nazistowską machinę wojenną, wykorzystując niewolniczą pracę więźniów obozów koncentracyjnych, ale udało mu się uniknąć stryczka. Skazany w Norymberdze na 20 lat więzienia, wyszedł na wolność w 1946 r. Potem przez całe życie odgrywał rolę dobrego nazisty, niezorientowanego obserwatora wydarzeń. Zmarł w 1981 r. w Londynie.