Tamta kobieta

Film Guillaume'a Nicloux igra z widzem, zwodzi go i nie pozwala na bierne przyglądanie się akcji. Wciąga w kręte fabularne korytarze i kolejne piętra łamigłówki. Odsłaniając mroczne tajemnice prowadzi do rozwiązania, które do końca pozostaje niejasne. Centralną postacią "Tamtej kobiety" jest policjantka Michele (nominowana za tę rolę do Césara Josiane Balasko). W jej świat wchodzimy na dziewięć dni przed kolejną rocznicą śmierci jej ośmioletniego syna. Kobieta nosi w sobie ogromne poczucie winy, które determinuje całe jej życie. Pogłębiająca się depresja, samobójcze myśli i senne koszmary oddalają stopniowo Michele od realnego świata, od którego ucieka w przestrzeń lęków, bólu i samotności. Jej historia jest tajemniczą łamigłówką - tak samo jak sprawa samobójstwa, które jako policjantka próbuje rozwikłać. Zmarła jest w średnim wieku - podobnie jak Michele - a na ramieniu ma wyryte słowo "pardon". Coraz mniej faktów potwierdza, że jej śmierć była samobójcza. Nicloux perfekcyjnie kreuje świat sennego koszmaru, w którym rzeczywistość coraz silniej splata się z horrorem umysłu popadającego w obłęd. Michele staje się więźniem własnej psychiki, w której wciąż odgrywają się te same sceny, a zło czai się z każdej strony. Z migawkowych zdjęć Pierre'a Williama Glenna atakuje ujadający pies i zakapturzona przerażająca postać. Obok ujęć ze śledztwa pojawia się wizja mężczyzny oddającego mocz na twarz wycieńczonej kobiety. Wszystko układa się w zaskakującą całość, przekonującą, przerażającą, ale nie do końca logiczną. Jak nielogiczny jest człowiek, z jego obsesjami i lękami. Jedną z pierwszoplanowych ról w "Tamtej kobiecie" zagrał uznawany za jedną z największych nadziei francuskiego kina aktor Aurélien Recoing, który polskim widzom znany jest m.in. z obrazu Francisa Vebera "Przyjaciel gangstera", ale przede wszystkim ze znakomitego filmu polskiego reżysera Grega Zglińskiego "Cała zima bez ognia".