Tango ptaka

Polska 1980

Agata, zawodniczka wioślarskiego klubu sportowego, jest zakochana w Robercie. W gronie licznych kochanek chłopaka znajduje się trenerka dziewczyny, która usuwa ją z reprezentacji.

Reżyseria:Andrzej Jurga

Czas trwania:130 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film obyczajowy

Tango ptaka w telewizji

  • Alicja Bienicewicz

    jako Agata

  • Emilian Kamiński

    jako Robert

  • Marek Probosz

    jako Staszek

  • Jerzy Łapiński

    jako prezes

  • Elżbieta Nowacka

    jako trenerka

  • Stanisław Michalski

    jako bosman

  • Andrzej Jurga

    Scenariusz

  • Andrzej Jurga

    Reżyseria

  • Teresa Miziołek

    Montaż

  • Ireneusz Hartowicz

    Zdjęcia

  • Andrzej Głowiński

    Muzyka

  • Andrzej Zielonka

    Producent

Opis programu

Agata (Alicja Bieniewicz) trenuje w wioślarskim klubie sportowym. Jest jedną z lepszych zawodniczek, dlatego zostaje zakwalifikowana do reprezentacyjnej "ósemki", która będzie walczyć o puchar zawodów zorganizowanych z okazji rocznicy powstania klubu. Agata jest zakochana w Robercie (Emilian Kamiński), z którym przeżywa pierwsze erotyczne uniesienia. Chłopak okazuje się jednak cynikiem, któremu nie wystarcza jedna kobieta. Wśród jego licznych kochanek jest między innymi trenerka Agaty, która usuwa dziewczynę z reprezentacji. Załamana wioślarka szuka pocieszenia w towarzystwie Staszka (Marek Probosz), sympatycznego stoczniowca mieszkającego w hotelu robotniczym. Pewnego dnia chłopak zabiera ją na przejażdżkę samochodem, która kończy się nieprzyjemnym spotkaniem z policją. Dziewczyna zaczyna podejrzewać, że jej przyjaciel ukradł samochód. Tymczasem wychodzą na jaw finansowe przekręty Roberta, który okazuje się mieć bardzo konkretne plany związane z klubem sportowym. Andrzej Jurga przejdzie do historii polskiej kinematografii między innymi dzięki swojej działalności pedagogicznej. Reżyser przede wszystkim filmów dokumentalnych przez wiele lat wykładał na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, a w latach 90. był też jego dziekanem. Za swoje dokumenty odebrał wiele prestiżowych nagród. W Amsterdamie nagrodzono go za debiutanckiego "Suflera" (1967), w Londynie za "Interwał" (1973), a w Oberhausen dwukrotnie za "W dół i w górę" (1975) oraz "Kalosz" (1977). Jako wykładowca niekiedy zaskakiwał surowością, ale znacznie częściej życzliwością. Jak sam mówi: "Konsultacje domowe zajmują mi ponad połowę życia". Jurga słynie z tego, że jest w stanie całymi latami starać się o filmy, które są tego warte. Jego wytrwałość nierzadko przynosiła efekty: wiele studenckich filmów, których był opiekunem zdobywało prestiżowe nagrody na światowych festiwalach. Tak było m.in. z nominacją do studenckiego Oscara dla Michała Rosy za "Gry i zabawy wojenne".