TiVi-sekcja

Talk-show, w którym pytań nie będzie zadawała osoba prowadząca program, lecz każdy z gości sam sobie, zdając się na ślepy los, fatum czy - jak kto woli - przypadek. Pytania znajdują się na talii kart.

Czas trwania:60 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Publicystyka/Talk show

TiVi-sekcja w telewizji

  • Małgorzata Kościelniak

    Prowadzący

Opis programu

Talk-show, w którym pytań nie będzie zadawała osoba prowadząca program, lecz każdy z gości sam? sobie, zdając się na ślepy los, fatum czy - jak kto woli - przypadek. Wszystkie pytania - niektóre o charakterze ogólnym, niektóre bardzo osobiste, a niektóre prowokacyjne i kłopotliwe - zostają przygotowane indywidualnie dla każdego z gości i znajdują się na dwóch taliach kart. Początek programu to luźna rozmowa z gościem, w czasie której gospodyni programu, Małgorzata Kościelniak - jak krupier lub wróżka - przekłada karty, tasuje je i układa w odpowiedni (nie zawsze ten sam) wzór. Czasami proponuje gościowi układ krzyża celtyckiego z tarota, czasami grę w trzy karty, czasami pokera, w którym można wymienić kilka kart. W programie wykorzystywane są dwie talie - czerwona i niebieska. Talia niebieska to pytania, jakie karty chcą postawić gościowi, czyli czego karty chcą się o gościu dowiedzieć. Każda karta z talii niebieskiej to jedno pytanie, które jest właściwie wstępem i pretekstem do rozmowy prowadzącej z gościem. Talia czerwona - to stwierdzenia, czyli co karty chcą o gościu powiedzieć. Zazwyczaj są to jakieś znane wcześniej informacje o gościu, czasami nawet niewygodne. Kiedy karty są ułożone, gość sam je wybiera - na przemian z talii niebieskiej i czerwonej. Zasada zabawy jest taka, że to nie prowadząca zadaje pytania. To gość po wyciągnięciu karty musi pytanie przeczytać głośno, a potem na nie odpowiedzieć. Małgorzata Kościelniak jedynie komentuje pytania, wskazując na szczęście lub złośliwość losu. Jeśli pytanie jest dla gościa kłopotliwe, może on odmówić odpowiedzi na nie. Ma do wyboru dwie możliwości. Po pierwsze może odmówić odpowiedzi na pytanie, ale czyta to pytanie głośno. Wówczas czeka go rozmowa z prowadzącą na temat przyczyn uchylenia się od odpowiedzi. Jeśli zaś gość odmawia odpowiedzi na pytanie i nawet przeczytania go na głos, zmuszony jest do odpowiedzi na pytanie zastępcze (pula 10 pytań zastępczych jest w dyspozycji prowadzącej, są to pytania o różnym stopniu trudności, nie związane z życiem gościa, ale z wiedzą ogólną).