Trucizna i polityka

"Bóg dał nam jedno życie, które człowiek może odebrać na tysiąc sposobów" - mówi Ken Alibek. Alibek wie, co mówi. Był szefem radzieckiego programu zbrojeń biologicznych. Zna tysiące substancji niosących chorobę, cierpienie i śmierć. Wiele z nich działa w sposób dyskretny, trudno wykrywalny lub wręcz nie do wykrycia. To ich wielka zaleta. Ranę postrzałową rozpozna każdy specjalista, truciznę można zataić... Wiktor Juszczenko miał potężnego rywala w walce o prezydenturę - popieranego otwarcie przez Kreml premiera Ukrainy Janukowycza. Kampania wyborcza obfitowała w intrygi, prowokacje tajnych służb i akty przemocy, przypominała wojnę. Dlatego Juszczenko nie czynił kroku bez asysty licznej grupy ochroniarzy. Raz złamał tę zasadę. W geście dobrej woli pojechał samotnie na spotkanie z najgroźniejszymi oponentami - szefem i wiceszefem ukraińskiej służby bezpieczeństwa. Z rozmów powrócił obolały. Początki grypy? Ból pleców po długiej jeździe samochodem? Żona kandydata przy pocałunku wyczuła metaliczny smak. Spytała, czy brał jakieś leki? Zaprzeczył. Następnego dnia czuł się fatalnie. Współpracownicy polityka, świadomi złej sławy kijowskich szpitali, zawieźli go do kliniki w Wiedniu. Tamtejsi specjaliści nie byli w stanie postawić diagnozy. Wirus, zatrucie pokarmowe? Juszczenko powrócił na Ukrainę, lecz wkrótce opuściły go siły. Ponownie trafił do wiedeńskiego szpitala, w krytycznym stanie. Umierał na oczach bezradnych lekarzy. Wreszcie, po konsultacjach z najsłynniejszymi laboratoriami świata, medycy znaleźli przyczynę choroby - zabójczą dioksynę. Terapia powiodła się, polityk odzyskał siły, wygrał wybory i zdobył urząd prezydenta Ukrainy. Lecz jego zmieniona nie do poznania, pokryta strupami i bliznami twarz, to nie jedyna pamiątka po zamachu. Dioksyna powoduje nieodwracalne zmiany w organizmie, sprzyja zawałom i chorobom nowotworowym. Juszczenko będzie cierpiał do końca swych dni. Trucizna od wieków służyła carom, potem była bronią Lenina i Stalina wobec rodzimych i zagranicznych wrogów.