Tybetańskie eldorado

Maczużnik chiński bywa nazywany "chińską viagrą" lub "penicyliną przyszłości". Ten pasożytniczy grzyb cieszy się w azjatyckiej medycynie naturalnej większą popularnością niż żeńszeń, a przy cenie osiągającej 25 tysięcy euro za kilogram, jest tak cenny, jak złoto. Nic więc dziwnego, że na górskich zboczach Tybetu, na których rośnie maczużnik, Chińczycy dostrzegli własne eldorado. Cordyceps sinensis, bo tak brzmi jego łacińska nazwa, jest spokrewniony z dobrze znanym trującym sporyszem. Jednak w przeciwieństwie do innych grzybów, dla których podłożem odżywczym jest drewno, maczużnik wyrasta na gąsienicach pewnego gatunku motyla, które atakuje pod powierzchnią ziemi, zabija, a następnie rozwija się na ich martwych ciałach. Pasożytniczy tryb życia jest ściśle związany z terytorium żywiciela, a więc zawęża występowanie maczużnika jedynie do niektórych regionów Tybetu, gdzie można go spotkać nawet na wysokości 4000 m. n.p.m. Znany i stosowany w medycynie chińskiej od niepamiętnych czasów, cieszy się uznaniem zachodniej farmakologii dopiero od niedawna. Ze swoim działaniem antydepresyjnym, dobroczynnym wpływem na układ odpornościowy oraz domniemaną przydatnością w leczeniu nowotworów, stał się bardzo pożądanym składnikiem wielu naturalnych preparatów. Na poszukiwanie drogocennego grzyba ruszyły zarówno największe hongkońskie koncerny farmaceutyczne, jak i przemytnicy z różnych zakątków Azji. To sprawiło, że wartość maczużnika wzrosła w ciągu ostatnich dwudziestu lat o ponad 400 procent. Tymczasem naukowcy opracowują metody skutecznej hodowli cudownego grzyba w sztucznie wykreowanych warunkach.