UNDINE
Niemcy, 2020, 90’
Reżyseria i scenariusz: Christian Petzold
Zdjęcia: Hans Fromm
Obsada: Paula Beer, Franz Rogowski, Maryam Zaree, Jacob Matschenz
Produkcja: Schramm Film Koerner & Weber, w koprodukcji z Les Films du Losange
Undine Wibeau jest dyplomowaną historyczką, pracuje w muzeum berlińskiego senatu i oprowadza zwiedzających po wystawie dokumentującej urbanistyczny rozwój niemieckiej stolicy. W swojej opowieści szczególnie chętnie sięga do początków miasta, do jego słowiańskich korzeni i osady założonej na wyspie pośrodku rzeki Sprewy. W kawiarni sąsiadującej z jej miejscem pracy, w niecodziennych okolicznościach poznaje Christopha, z którym wkrótce nawiązuje romans. Chłopak pracuje jako przemysłowy nurek, usuwa usterki w podwodnych turbinach i pomaga pokonać wodę, żywioł, który jest trzecim bohaterem filmu.
Najnowszy obraz Christiana Petzolda to współczesna historia miłosna, nawiązująca do starego mitu o Ondynie. Zamieszkująca stawy, jeziora i rzeki nimfa wodna, z wyglądu podobna jest do ludzi, ale nie ma duszy. Aby wejść w jej posiadanie, musi związać się z człowiekiem. Jeśli kochanek okaże się niewierny, spada na niego klątwa, która skazuje zdrajcę na śmierć. Reżyser buduje w swoim filmie pomost pomiędzy legendą, a współczesną opowieścią o sile miłości. Z artefaktów, znaków i symboli buduje narrację przywołującą ducha romantycznej literatury, która tak chętnie sięgała do ludowych opowieści o wodnej nimfie. Ze znalezionych tam wątków, podobnie jak archeolodzy z odkopanych przedmiotów, snuje swoją opowieść rozpiętą pomiędzy tym, co dosłowne i tym co nierealne.
W głównej roli wystąpiła znana polskim widzom Paula Beer, która za tę kreację otrzymała Srebrnego Niedźwiedzia na tegorocznym Berlinale.
fot. materiały prasowe
BERLIN ALEXANDERPLATZ
Niemcy, 2020, 183’
Reżyseria: Burhan Qurbani
Scenariusz: Burhan Qurbani, Martin Behnke
Zdjęcia: Yoshi Heimrath
Muzyka: Dascha Dauenhauer
Obsada: Welket Bungué, Albrecht Schuch, Jella Haase, Joachim Król
Produkcja: Sommerhaus Filmproduktion, w koprodukcji z ZDF, ARTE, Lemming Film
Berlin Alexanderplatz to współczesna ekranizacja powieści Alfreda Döblina. Bohaterem tej klasycznej pozycji literatury niemieckiej jest Frank Biberkopf, robotnik, który po odbyciu kary więzienia za zabójstwo zostaje zwolniony i pragnie zacząć nowe życie. Książka jest też opowieścią o Berlinie lat dwudziestych oraz jego mieszkańcach, przede wszystkim tych należących do najniższych warstw społecznych i świata przestępczego. Burhan Qurbani w swoim filmie również skupia się na ludziach wykluczonych z wielkomiejskiej społeczności, funkcjonujących w jej podskórnym, często niewidocznym obiegu, poza prawem lub na jego granicy. Filmowy Franz Biberkopf nazywa się Francis B, jest afrykańskim uchodźcą i podobnie jak jego książkowy pierwowzór, ma na sumieniu śmierć bliskiej osoby. We współczesnym berlińskim tyglu, różnokolorowym i różnojęzycznym próbuje zbudować nowe, uczciwe życie. Jednak okoliczności społeczno-polityczne oraz ekonomiczne uwarunkowania pozbawiają młodego mężczyznę szans na realizację tych planów. W sytuacji bez wyjścia pojawia się człowiek, uosobienie zła i przemocy, który obiecuje rozwiązać wszystkie problemy Francisa. Cena jaką za to zapłaci będzie ogromna.
Film Qurbaniego balansuje pomiędzy kadrami przemocy i fiesty, pomiędzy scenami z nocnych klubów i domów publicznych, napadów i narkotykowych dilów. Berlińska metropolia, podobnie jak przed stu laty w powieści Döblina, jest równoprawnym bohaterem tej opowieści, a zdjęcia zanurzone w neonowym, nocnych świetle, odkrywają świat niedostrzegalny na co dzień.
fot. materiały prasowe
GIPSY QUEEN
Niemcy, 2019, 112’
Reżyseria i scenariusz: Hüseyin Tabak
Zdjęcia: Lukas Gnaiger
Obsada: Alina Serban, Tobias Moretti, Irina Kurbanova
Produkcja: Company Dor Film-West w koprodukcji z Dor Film
Ali, bohaterka filmu Hüseyina Tabaka, jest rumuńską Romką. Skonfliktowana z ojcem i wykluczona ze swojej społeczności decyduje się na wyjazd do Niemiec. Jako samotna matka dwójki dzieci, bez wykształcenia i zgody na pobyt, skazana jest na dorywcze, wyniszczające zdrowie prace i na poniżający wyzysk przez pracodawców. Pewnego dnia trafia jako sprzątaczka do nocnego klubu w hamburskiej dzielnicy St. Pauli, w którego piwnicach odbywają się zawody bokserskie. Obok ringu jest też sala treningowa, gdzie Ali czasami wyładowuje swoje narastające frustracje. Właściciel lokalu, były bokser, szybko rozpoznaje, że Ali nie jest amatorką. Kiedy jeden z występujących w klubie sportowców porzuca pracę, proponuje jej zastępstwo.
Gipsy Queen nie jest filmem o sporcie, boks jest tu tylko jednym z elementów życia bohaterki, która każdego dnia balansuje na egzystencjalnej granicy. Wyzysk w pracy, poniżenie z tytułu pochodzenia, samotne macierzyństwo, konflikt z dorastającą córką, która nie rozumie oraz nie akceptuje odrzucenia i szkolnego mobbingu, zagrożenie odebraniem dzieci przez Jugendamt i nieustające kłopoty finansowe, to codzienne problemy, z którymi mierzy się Ali. Boks, który kiedyś uprawiała, wydaje się dawać jej siłę i być może stanie się szansą na zmianę życiowej sytuacji.
fot. materiały prasowe
KRYPTONIM CURVEBALL
Niemcy, 2020, 108’
Reżyseria i montaż: Johannes Naber
Scenariusz: Oliver Keidel
Zdjęcia: Sten Mende
Obsada: Sebastian Blomberg, Dar Salim, Virginia Kull, Thorsten Merten, Michael Wittenborn
Produkcja: Company Bon Voyage Films, in co-production with ARRI Media Productions
Curveball to kryptonim operacji wywiadowczej związanej z irakijskim uchodźcą, Rafidem Alwanem, który ubiegał się w 1999 roku o azyl w Niemczech. Podczas przesłuchań podaje się za inżyniera chemika i w zamian za przyznanie mu obywatelstwa oferuje informacje dotyczące broni biologicznej, będącej rzekomo w posiadaniu Saddama Husseina. Tajemniczym przybyszem z Bilskiego Wschodu natychmiast zainteresowała się Federalna Agencja Wywiadowcza. Jej współpracownik, biolog Arndt Wolf, wrócił niedawno z Iraku, z misji wywiadowczej, podczas której wraz z amerykańskimi agentami szukał dowodów na istnienie fabryk produkujących Anthrax, śmiertelną substancję paraliżującą układ oddechowy. Kiedy wiec podczas nieformalnego spotkania inżynier Alwan rysuje na serwetce plan mobilnego zakładu wytwarzającego broń biologiczną w jego kraju, Wolf świętuje sukces.
Film Johannesa Nabera nie jest dokumentem, ale oparty został na bardzo dokładnej kwerendzie oraz licznych rozmowach z uczestnikami i świadkami tamtych wydarzeń. W kadry filmu wpleciony jest materiał dokumentalny, który łączy się z fabułą tej nieprawdopodobnej wręcz historii: podczas posieczenia Rady Bezpieczeństwa ONZ amerykański minister spraw zagranicznych Colin Powell wygłasza mowę mającą przekonać słuchaczy, że Saddam Hussein produkuje tajną broń biologiczną i ilustruje ją rysunkiem wykonanym przez irakijskiego inżyniera. Niecały miesiąc później zaczyna się wojna z Irakiem.
fot. materiały prasowe
