"Ułaskawienie". Grażyna Błęcka-Kolska mierzy się z żałobą w nowym filmie byłego męża!

"Ułaskawienie" to kameralna i refleksyjna, ale zarazem wstrząsająca opowieść poruszająca uniwersalne tematy. Para głównych bohaterów (granych przez Jana Jankowskiego i Grażynę Błęcką-Kolską) odnajduje w sobie determinację, by razem ze zwłokami swojego syna przemierzyć pół kraju i zapewnić zmarłemu godny pochówek. Ułaskawienie spotkało się z dużym uznaniem ze strony krytyków filmowych i zdobyło trzy nagrody na Festiwalu Filmowym w Gdyni (w tym za scenariusz dla Jana Jakuba Kolskiego oraz za główną rolę kobiecą Grażyny Błęckiej-Kolskiej).

Wędrówka bohaterów przez rozdartą wewnętrznie Polskę 1946 roku pozwala im zobaczyć na własne oczy rzeczywistość zrujnowanego wojną kraju. To świat, w którym bliscy zwracają się przeciwko sobie, a pomoc może przyjść z niespodziewanej strony. Osobista misja bohaterów nosi znamiona westernowej tułaczki, podczas której nawet surowe warunki i śmiertelne niebezpieczeństwo nie są tak ciężkie, jak brzemię na ich ramionach. Żeby osiągnąć swój cel bohaterowie będą musieli wykazać się wytrwałością i hartem ducha dawnych pionierów Dzikiego Zachodu.

Jan Jakub Kolski to reżyser, którego twórczość z czystym sumieniem można określić mianem kina autorskiego. Wplatanie wątków autobiograficznych w swoje scenariusze to jego sposób na rozliczenie z przeszłością, a także jej uhonorowanie. To autor wielu uznanych filmów, między innymi nagrodzonej w Gdyni Pornografii oraz Jasminum. Filmy Kolskiego cechuje niepowtarzalny charakter i intrygująca tajemniczość świata przedstawionego. Jego dzieła idealnie wpisują się w charakter filmów dystrybuowanych przez nowo powstałą firmę Velvet Spoon, która ma w swoim portfolio między innymi Zwierzęta Grega Zglińskiego (autora głośnego Wymyku), a także Monument Jagody Szelc (premiera: 15 marca 2019) i Wilkołaka Adriana Panka (premiera: 29 marca 2019).

Tak o "Ułaskawieniu" mówi Jan Jakub Kolski:

„Ułaskawienie” ma być obrazem bardzo osobistym. Chcę powołać się w tym filmie na życie moich dziadków – Anny i Jakuba. W ich losie wpisanym w panoramę losów polskich pierwszych lat po wojnie przechował się jakiś szczególnie przejmujący depozyt cierpienia, uporu, odwagi i... miłości. Przez lata uczyłem się historii o bohaterach; w Szkole Podstawowej w Popielawach, w liceum we Wrocławiu, na studiach, na ulicy. Zmieniały się ustroje, z nimi perspektywy, ale jedno pozostało niezmienne: pewność, że najodważniejszą kobietą, jaką kiedykolwiek poznałem, była moja babcia Hania, zaś mężczyzną mój dziadek Jakub.